54520

został zawarty dopiero w 387/6 roku pne> Nazywany pokojem Antalkidasa albo koine eirene - pokojem powszechnym. Jego wanuiki zostały ustalone przez króla Persji.

Znaczenie pokoju królewskiego polegało przede wszystkim na wprowadzeniu idei pokoju powszechnego ( koine eirene), który mógł być zaprzysiężony jednocześnie i na tych samych zasadach przez wiele państw. Wprowadzał też jako normę w stosunkach międzypaństwowych zasadę zachowarua wolności i autonomii każdego greckiego państwa Pokój powszechny stal się trwałym elementem w życiu politycznym Grecji i byl kilkakrobiie odnawiany zawsze z powołaniem na klauzulę autonomii dla małych i dużych państw. Dla większości małych państw byl on nadzieją na zapewnienie sobie większego bezpieczeństwa czego same nie były w stanie dokonać.

Spartanie występowali jako obrońcy pokoju królewskiego co miało usprawiedliwiać ich działania i zapewniało im poparcie Persów. Wprawdzie Sparta utraciła swoje imperium, ale nadal utrzymywała przywództwo Związku Peloponeskiego oraz miała przewagę militarną na ladzie i na morzu nad pozostałymi państwami greckimi

W czasie marszu na Chalkidykę w 382 roku pne Spartanie wkroczyli do teb i osadzili tam swoją załogę na Kadmei. Do interwencji spartańskiego dowódcę namówiła grupa oligarchów, która przejęła władzę w mieście. Agresja przeciwko Teborn w czasie pokoju i wymuszenie zmiany ustroju wywołały powszechne oburzenie w Grecji. Było to pogwałcenie wanmków pokoju, którego sami Spartanie ogłosili się obrońcami

Polityka prowadzona przez Spartę po zawarciu pokoju królewskiego była trudna do zaakceptowania dla Ateńczyków którzy szybko odzyskiwali siły i mieli ambicje odgrywania większej roli w świecie greckim

W latach 378-377 pne doszło do powstania II ZWIĄZKU MORSKIEGO. W przeciwieństwie do poprzedniego związku ten sojusz byl utworzony przeciwko Spalcie i w obronie wantnków pokoju królewskiego.

Ateńczycy chcąc pozyskać nowych sojuszników deklarowali wyrzeczenie się unperialnych praktyk za które zostali kiedyś znienawidzeni Złożyli zapewnienie, ze nie będą osadzać kleruchów ani garnizonów na ziemiach sojuszników Nowy związek byl kierowany przez Radę złożoną z przedstawicieli państw członkowskich, ale bez przedstawicieli Aten. Sprzymierzeni mieli sarni podejmować decyzje i przekazywać je ateńskiemu zgromadzeniu ludowemu a wspólne dzialattie było podejmow^rane gdy obie strony wyraziły na to zgodę Dowództw'o miało należeć do Ateńczyków a wyprawy maiły być finansowane ze składek które nazywały się syntakseis. Kiedy sojusz osiągnął apogeum swoich wpływów należało do niego ponad 60 państw.

Osłabieni porażkami Spartanie w 375 rokit pne zdecydowali się na odnowienie pokoju królewskiego i uznali powitanie II Związku Morskiego Dla Ateńczyków byl to moment tryumfu ponieważ mogło się wydawać, że sytuacja polityczna wraca do startu sprzed wojny peloponeskiej kiedy Spartanie mieli hegemonię na lądzie a Ateńczycy na morzu.

W 371 rokit pne armia spartańska w'kroczyla do Beocji i pod Leuktrarni stoczyła bitwę z silami tebańskimi. Tebańczycy odnieśli zwycięstwo. Bitwa była klęską Spartan, doprowadziła do załamania się prestiżu Sparty który opierał się na przekonaniu o jej potędze militarnej. Pod Leuktrarni po raz pierwszy Spartanie zostali pokonani w walnej bitwie hoplitów Gdy prysł mit niezwyciężonej Sparty kolejni sojusznicy zaczęli ją opuszczać. W ciągu kilku miesięcy Spartanie utracili pozycję, którą tak długo zajmowali w świecie greckim.

Po bitwie Ateńczycy jako pierwsi przejęli inicjatywę i próbowali zająć miejsce hegemona wzywając państwa greckie do odnowienia pokoju powszechnego. Próba zakończyła się niepowodzeniem.