Źródłoznawstwo
Źródłoznawstwo - metoda historyczna z rosyjskiego istocznikoviedienije z niemieckiego Quellenkunde. Jest prawdopodobnie najmłodsza dziedziną badań historycznych, która chce określić swój przedmiot i zakres niewiele troszcząc się o sprecyzowanie właściwych metod badawczych. Źródłoznawstwo dąży do określenia się jako odrębna nauka historyczna, chociaż zdaje się być raczej metodą w zakresie krytyki i analizy liistorycznej.
Pierwszy etap badania liistorycznego polega na uzyskaniu niezbędnych wiadomości o danym źródle lub zespole źródeł.
Jako przedmiot badańźródloznawczych wskazuje się dwa cele:
Uzyskame wiadomości koniecznych dla przeprowadzenia wyczerpujące krytyki źródła zarówno zewnętrznej jak i wewnętrznej
Klasyfikacja spuścizny źródłowej określonego regionu geograficzno-historycznego powstałej w pewnym okresie historycznym, wraz z ustaleniem jej wpływu na dalszy rozwój procesu historycznego.
Hagiografia nauka zajmująca badaniem specyficznych źródeł biografistyki (vita sanctonun) -żywoty świętych.
Źródło historyczne jest faktem historycznym, którego istotą jest zawarty w nim komunikat. Aby komunikat mógł zaistnieć musi być nadawca i odbiorca, zachodzić między nimi musi porozumienie psychiczne, sam komunikat musi posiadać formę określonego kodu. Proces nadawania i odbierania tego komunikatu dokonuje się w określonym kontekście historycznym. Źródłoznawstwo bada te wszystkie elementy ustalając ostatecznie wartość informacji zawartej w komunikacie.
Źródło historyczne nie traktujemy tylko jako pozostałość po działalności człowieka, lecz także jako wierny rejestr i odzwierciedlenie zespołu okoliczności historycznych, które wpłynęły na powstanie źródła i zadecydowały o jego formie, a także jakie okoliczności towar zyszyły jego żywotowi do czasu gdy dotarło ono do rąk badającego je historyka.