oraz przyszłych. Żadna, poszczególna generacja nie ma tytułu do podejmowania decyzji w imieniu wszystkich pozostałych, a taką decyzją jest rewolucja. Oznacza ona zerwanie ciągłości historycznej, tym samym jest zbrodnią wobec narodu
6. Niemiecki romantyzm polityczny
a) Rozwinięty historyzm
b) Fryderyk Schlegel
• O sile państwa narodowego decyduje jego przywiązanie do starych instytucji i obyczajów; konieczność utrzymania hierarchii stanowej i czystości plemiennej
c) Fryderyk Schleiermacher
• Autorytet państwa chciał oprzeć na teorii organicznej, według której poszczególne części składowe organizmu społecznego winny wykazywać bezwzględne posłuszeństwo państwu jako całości
d) Novalis
• Wszechobecność państwa - wszystkich obywateli przekształcić w funkcjonariuszy państwowych
• Państwo stoi ponad rozumem, jest źródłem wszelkiego prawa
e) Adam Muller
• Tradycjonalizm i antyindywidualizm
• Państwo jako jeden wielki organizm stojący ponad jednostkami i obejmujący całokształt życia wszystkich obywateli. Jednostka jest do przyjęcia tylko w kontekście państwa
• Politycznym ideałem chrześcijańskie państwo autokratyczne, w którym nie byłoby jakichkolwiek praw obywatelskich
• Akcenty antysemickie, stanowiące rozwinięcie i konkretyzację powszechnej wśród przedstawicieli romantyzmu niemieckiego tezy o nieodzowności zachowania czystości plemiennej społeczeństwa dla pełnego rozwoju państwa
f) Josef Gorres
• Tradycja, katolicyzm, teoria trójstanowej budowy społeczeństwa, pojęcie ducha narodu, który spaja społeczeństwo w całość; koncepcja przekształcenia Niemiec w zdecentralizowane państwo federalne
g) Całościowe spojrzenie na niemiecki romantyzm polityczny
• Głęboki antyracjonalizm; kult folkloru i swoistej ludowości, tradycji; teoria organicznej jedności społeczeństwa; tęsknota za stanową strukturą społeczeństwa; próba wzmocnienia roli i wpływów religii; apoteoza silnego, absolutystyczno-feudalnego państwa; akceptacja zasady legitymizmu