60104

niewspółśrodkowych. Obrazami biegunów są punkty (ryć. 4.37A). Zerowe zniekształcenia długościowe występują jedynie wzdłuż południka środkowego i równika. Im dalej od tych linii, tym większe zniekształcenia długości. Zniekształcenia pól i kątów są zerowe jedynie w punkcie środkowym siatki, będącym przecięciem południka środkowego i równika. Ze wzrostem odległości od niego występują coraz większe zniekształcenia. Siatka zdobyła popularność na przełomie XVII i XVIII w. Stosowano ją do przedstawiania obu półkul. Ze względu na prostą konstrukcję nadaje się do celów dydaktycznych, ale obecnie nie jest tak ceniona jak dawniej, zwłaszcza że pod względem wielkości i rozkładu zniekształceń ustępuje odwzorowaniu Postela.

8 S-aflu kartogofttrna kat w oawnrowstu fcok*r»rr .ar 6*' Gnrtana Za    r a sflro mksrMcona sfr»h(

podtacguriM^ i^cjęSo^ obokt* uą M ramką (ttslołufną Wł P0kuu» o*MJ MUt) kJi iMrwMt

Ryć. 4.37. Siatki kartograficzne w odwzorowaniach pseudoazymutalnych:

A • globulamym Nicolosiego. B - kolistym van der Grintcna

W 1852 r. niemiecki kartograf Adam M. Neli zmodyfikował siatkę globularna Nicolosiego, łącząc jej cechy z właściwościami poprzecznej siatki stereograficznej. Zachowując sposób konstrukcji siatki Nicolosiego. Neli przyjął inną wartość promienia odwzorowującego półkulę: średnią arytmetyczną długości połowy południka ziemskiego

rfR    ...    ...

— (jak w jej pierwowzorze) i długości promienia odwzorowującego półkulę w siatce