Kartografia matematyczna Odwzorowanie Gaussa-Kriigera - skrót
I3 t*
y=/slnB-ł-ySinBcosJ B(1-w/)-ł-j 5stn Bcos4 B(2 -t2 ) -k..
Kąl zbieżności południków wyrażony w funkcji odległości od południka środkowego (z dokładnością 0.001" dla 1 = ±3.5°) wynosi:
(£] |
r -(i-ł-r —rf -2z/4) + |
[i] |
t (2-ł-Sr* -ł-3f4)-t-... |
Odwzorowanie sieczne charakteryzuje skala długości mona południku środkowym. Współrzędne »y&a w
odwzorowaniu siecznym oblicza się z wzoru:
zaś elementarna skala długości w dowolnym pimkcie będzie równa: młłrcł = m0mu>„
Współrzędne cediowane
Z wzorów na współrzędne x,y w odwzorowaniu Gaussa-Kriigera otrzymujemy wartości w układzie, którego początek zaczepiony jest w pimkcie przecięcia południka środkowego pasa odwzorowawczego z równikiem czyli w układzie pojedynczego pasa. Wygodnie jest przesunąć początek tego układu tak. aby uzyskać jednolite i dodatnie współrzędne o jednakowej liczbie cyfr. Wymagania te spehiiają współrzędne cechowane. Między współrzędnymi cechowanymi X,Y a współrzędnymi x,y w odwzorowaniu Gaussa-Kriigera (dla 3- i 6-stopniowych pasów) zachodzą następujące związki:
\X--x
gdzie: c® = 500 000 m.
Lo = długość geodezyjna południka środkowego w [°],
/ - szerokość pasa odwzorowawczego w [°J (najczęściej 3° lub 6°), di =3° dla pasa 6-stopniowego i dl =0° dla pasa trzy-stopniowego
Zastosowanie odwzorowania Gaussa-Kriigera w Polsce
1. W 1920 r. wprowadzono odwzorowanie Gaussa-Kriigera do obliczeń wyników triangulacji państwowej (układ współrzędnych „Borowa Góra"):
■ elipsoida Bessela.
Elementarne skale długości i pól
Odwzorowanie Gaussa-Kriigera jest odwzorowaniem równokątnym, zatem elementarna skala długości w danym pimkcie jest jednakowa we wszystkich kierunkach. Najłatwiej można ją obliczyć w funkcji odległości od południka środkowego:
m = l+-^-T(l + 77 2) + : y
2N‘
2AN*
lub
mm 1 +
V
2 R* 24 R‘
gdzie R - średni promieti krzywizny.
Elementarną skalę pól obliczymy jako kwadrat skali m: p = 1 + -—h ——
R2 3 R4
Odwzorowanie Gaussa-Kriigera w położeniu siecznym
Odwzorowanie Gaussa-Kriigera często realizowane jest w położeniu siecznym, co oznacza, że powierzchnia walca przecina powierzchnię elipsoidy wzdłuż linii przebiegających w przybliżeniu południkowa Celem takiego postępowania jest zminimalizowanie zniekształceń:
■ wzdłuż linii przecięcia obu powierzchni zniekształcenia będą zerowe.
■ na obszarze między liniami przecięcia zniekształcenia będą mniejsze lecz ujemne (skurczenie) o maksymalnej wartości bezwzględnej na południku środkowym.
■ na pozostałym obszarze zniekształcenia będą mniejsze ale dodatnie, tym większe im większa będzie odległość od linii przecięcia.
2