Inny podział bierze pod uwagę miejsce, z którego wypływa magma. Wyróżnia się wówczas wulkany:
• stożkowe
• tarczowe
• Unijne - magma wypływa z podłoża nie w jednym miejscu, ale wzdłuż długiej szczeliny
Wulkany różnią się dominującym rodzajem materiału, jaki się z nich wydobywa:
• lawowe (efuzywne) - wypływa tylko lawa, ich erupcja ma łagodny przebieg. Dzielą się na:
tarczowe (hawajskie) - niskie i rozlegle (lawa z nich wypływająca jest zasadowa, bazaltowa, o malej lepkości), osiągają szerokość nawet do 40 kilometrów;
kopuły lawowe (bardzo gęsta, kwaśna, krzemionkowa lawa), które wyglądają jak pól sfery (kuli);
• strato wulkany (mieszane) - wyrzucają gęstą, lepką lawę andezytową; ponadto wyrzucane są też materiały piroklastyczne (bomby wulkaniczne, lapille i gazy wulkaniczne, należą do najbardziej eksplozywnych. Stratowulkany posiadają wysokie, strome stożki (kąt nachylenia ok. 30 stopni, np. Wezuwiusz, Cotopaxi. Popocatepetl);
• eksplozywne - wyrzucają tzw. materiał piroklastyczny, a także najgęstsze i najbardziej kwaśne lawy ryolitowe;
• maary;
• wulkany błotne - z których wydobywa się na powierzcluuę błotnista mieszanina wody. Ihu piasku itp. Proces ten związany jest z przejawami wygasającego już wulkanizmu - wydobywaniem się gorącej wody lub pary wodnej lub z zupełnie innymi zjawiskami geologicznymi niż wulkanizm
Efektem intensywnej działalności wulkanicznej jest kaldera - krater powstały podczas zbyt gwałtownej erupcji milkami lub po zapadnięciu się stropu komory wulkanicznej
Rozmieszczenie i wysokości wulkanów:
Europa
W Europie jest kilka aktywnych wulkanów', glówiiie we Włoszech i na Islandii:
• Etna (Włochy) - ok. 3340 m n.p.m.
• Beerenberg (Norwegia) - 2277 m n.p.m.
• Hvannadalshnukur (Islandia) - 2119 m n.p.m.
• Grimsvótn (Islandia) - 1719 m n.p.m.
• Askja (Islandia) - 1510 m n.p.m.
• Eyjatjallajókull (Islandia) - 1666 m n.p.m.
• Hekla (Islandia) - 1491 m n.p.m.
• Katla (Islandia) - 1363 m n.p.m.
• Wezuwiusz ("Vesuvio", Włochy) - 1281 m n.p.m.
• Stromboli (Wiochy) - 926 m n.p.m.