54252

accedunt. Fructus autem omnes augent hereditatem, sive antę aditam sive post aditam hereditatem accesserint. Sed et partus ancillarum sine dubio augent hereditatem.

Gai 2, 229: Heredis institutio caput et fundamentum totius testamentum. Istotą każdego testamentu jest ustanowienie dziedzica. Cfr. art. 941 kc.

Tj. Antę heredis institutionem inutiliter legatur, scilicet quia testamenta uim ex institutione heredis accipiunt, et ob id uelut caput et fundamentum intellegitur totius testamenti heredis institutio.

D. 50, 17, 62 (lulianus libro sexto digestorum): Hereditas nihil aliud est, quam successio in universum ius quod defunctus habuerit. Spadek nie jest niczym innym, jak wejściem w ogół praw zmarłego. Cfr. |rt| 922 kc.

D. 18, 4, 1 (Pomponius libro nono ad Sabinum): Hereditas viventis non datur. Nie dziedzuczy się po osobie żyjącej. Cfr. art. 922 kc.

Tj. Si hereditas venierit eius, qui vivit aut nullus sit, nihil esse acti, quia in rerum natura non sit quod venierit.

D. 28, 5, 89 (88) (Gaius libro singulari de casibus): Semel heres semper heres. Kto raz zostanie dziedzicem, pozostaje nim na zawsze. Cfr. art. 962 kc.

Tj. Ei qui solvendo non est aliquo casu evenit, ut et servus cum libertate heres exsistat et praeterea alius heres adiciatur: veluti si servo cum libertate herede instituto ita adiectum sit: „Si mihi Stichus heres erit, tuncTitius quoque heres esto": namTitius, antequam Stichus ex testamento heres exstiterit, heres esse non potest, cum autem semel heres exstiterit servus, non potest adiectus efficere, ut qui semel heres exstitit desinat heres esse.

D. 50, 17, 12 (Paulus libro tertio ad Sabinum): In testamentis plenius voluntates testantium interpretamur. Wykładnia

a się na wnikliwym badaniu woli testatorów.