65223

Taka rozbieżność może mieć różne konsekwencje. Wśród członków danej grupy lub zajmujących daną pozycję społeczną może wywoływać poczucie pewnego dysonansu lub swoiście pojmowanej niesprawiedliwości. Na przykład pojawia się takie rozumowanie: jestem taki bogaty, tyle osiągnąłem, a ludzie pokazują mnie sobie palcami i mówią o mnie „badylarz i „nuworysz. Albo takie: mam tak wysoką pozycję w rządzie, taką wysoką pensję, jeżdżę landą, a ludzie na moje nazwisko pukają się w czoło albo chwytają za kłonice. Niektórzy rozumują inaczej, w tym duchu, że nie można mieć wszystkiego naraz, traktując wysokie miejsce na jednej drabinie jako kompensatę niskiego miejsca na innych. Na przykład profesor uniwersytetu może sobie powiedzieć: co prawda średnio zarabiam i mam niewiele władzy, ale za to należę do elity prestiżowej. Taka myśl nieco rozładowuje frustrację. Ten sam fakt, ale w zupełnie innej intencji, bierze zapewne pod uwagę rząd, dyskutując sprawę podwyżki dla profesorów albo szafując tytułami profesorskimi dla terminujących jeszcze pracow^fników naukowych. Prawdopodobnie jest to takie rozumowanie: skoro profesorowie mają taki wysoki prestiż, to niech im to wystarczy, a skoro młodsi pracownicy nauki tak mało zarabiają, to dajmy im zamiast pieniędzy tytuły profesorskie.