54275

1 tysiąclecie Luwici hieroglificzni

Po upadku państwa hetyckiego Luwici dalej mieszkali na dawnych terenach, z szczególnym wyróżnieniem Karkemisz (stolicą). Kappadocji, w dolinie rzeki Kalykadnos.

Wykazywali w przeciwieństwie do Luwitów z 2 tys. dużą podatność na obce wpływy, na przykład Arameizacji na wschodzie (gdzie miejscami węcz załamywała tradycję luwijską i ustąpiło miejsca alfabetowi aramęjskiemu), czy hellenizacji na zachodzie (gdzie, w szczególności na wybrzeżu, zaczyna przewyższać składnik grecki i luwijski ustępuje miejsca grece), luwijski hieroglificzny jest tworem czysto anatoiijskim - klinowy, był zapożyczony z Mezopotamii), choć oba cechuje dość duże podobieństwo.

Pamfilijczycy i Pizydyjczycy

Pamfilia leżała w południowej części Anatolii i od wschodu graniczyła z górzystą Pizydią.

Przed właściwymi mieszkańcami tych regionów tereny te zamieszkiwali tzw. Lelegowie i w Pamfilii znajdują się świadectwa języka sideckiego (od stolicy Pamfilii - Side). W Pizydii posługiwano się dialektem podobnym do sideckiego.

W VIII - VII w pne nastąpiła kolonizacja grecka, wskutek czego przejęto grekę. Lecz język sidecki odbił widoczny wpływ na grece mieszkańców tamtych regionów.

Oba ludy mówiły dialektami luwijskimi.

Licyjczycy

Półwysep licyjski leży w południowo zachodniej części Anatolii.

Zamieszkali półwysep w 2 tys. (od początku dość silnie powiązani byli z wyspą Rodos).

W VI weku napłynięcie ludności i kultury greckiej.

W czasach perskich była równowaga pomiędzy Grekami i Licyjczykami (Greków więcej na wybrzeżu, Licyjczyków wgłąb kraju).

Alfabet licyjski powstał w VIII wieku pne i wywodzi się z alfabetów doryckich zapożyczonych z Rodos.

Licyjski jest spokrewniony z luwijskim (wiele wyrazów ma etymologię luwijską - szczególnie imiona), tak więc, Licyjczycy musieli należeć do rdzennych mieszkańców Anatolii

Karyjczycy

Karia leżała w południowo zachodniej Anatolii W 2 tys. pod wpływami hetyckimi

Ludność bardzo zróżnicowana etnicznie - w Karii oprócz Karyjczyków mieszkali Lelegowie, Jonowie, Dorowie, Luwici.

W Karii posługiwano się dwoma językami - karyjsłdm i greckim (co pokazuje, iż również tu liczba Greków była znaczna).

Pismo karyjskie było alfabetyczne a cały język uważa się za język należący do anatolijskich. Lidyjczycy

Lidia leżała w zachodniej Anatolii. Trzonem kraju były doliny rzek Kajkas, Hermos, Kajstr, Meandr. W zachodniej części Lidii mieszkały ludy greckie - Eolowie i Jonowie. W głębi zaś rdzenni mieszkańcy * Lidyjczycy.

Język lidyjski cechuje mało zapożyczeń językowych (chociaż sąsiadował choćby z Greką, która miała dość duże wpływy w innych państwach zachodniej Anatolii), mimo to w okresie hellenizmu Greka wyparła go.

Lidyjski był językiem alfabetycznym i należy do języków anatolijskich (tym samym do indoeuropejskich). Wykazuje zwązki z językami poslugiwanymi na północy Anatolii (hetyckim.