Czułość libeli jest to kąt £ o który należy pochylić oś libeli by wychylenie pęcherzyka wynosiło 1 działkę . Czułość libeli wymości od 5" do 30"
Przewagą libeli - kąt środkowy zawarty między promieniami krzywizny łączącymi dwie sąsiednie kreski podziału. Wyrażają stosunek długości działki d i promienia krzywizny.
• Limbus - jest to tzw. Koło poziome. W teodolitach optycznych jest szklanym pierścieniem o średnicy 50 - 100mm, na którym naniesiony jest podział kątowy. Limbus oświetlany jest światłem dziennym lub sztucznym przez uchylne lusterko na wsporniku lunety wpada do przeszklonego otworu iluminatora.
• Alidada - obraca się wokół osi obrotu instrumentu i jest osadzona nad limusem, stanowiąc największą i najbardziej złożoną część teodolitu. Najważniejszymi elementami wchodzącymi w skład alidady są: luneta połączona na stałe z kołem pionowym, urządzenia odczytowe obu kół podziałowych, libele alidadowe (rurkowa i okrągła), pion optyczny, śruby zaciskowe i naprowadzające inaczej leniwki lub śruby mikroruchu, mechanizm repetycji albo reiteracji. Główna funkcją alidady jest budowanie płaszczyzn celowych i wskazywanie odczytów, odpowiadających położeniom krawędzi przecięć tych płaszczyzn ze spoziomowaną płaszczyzną limbusa.
• Spodarka - jest to trójkątna podstawa teodolitu. Służy do jego połączenia ze statywem oraz poziomowania za pomocą trzech śrub ustawczych. U dołu spodarki znajdują się: grubsza płytka podstawowa i cieńsza płytka sprężynująca z nagwintowanym otworem otworem, w który wkręca się śrubę sprzęgającą statywu.
• Luneta - to przyrząd celowniczy teodolitu. Jej łożyska osadzone są na wspornikach. Z lunetą połączone jest na stałe koło pionowe, które podczas obrotu lunety wokół jej osi zmienia swe ustawienie względem nieruchomych urządzeń odczytowych tego kręgu. Położenie lunety rozróżniamy od siebie na podstawie ustawienia koła pionowego względem lunety, patrząc na instrument od strony okulary.
Najważniejszymi osiami teodolitu są:
• Oś obrotu instrumentu
• Oś obrotu lunety
• Oś celowa lunety