Stanisław Kaw ula - 5 okresów rozwoju w pedagogice społecznej:
1) okres podejmowania praktycznej działalności bez głębszej refleksji naukowej ( Pestolozii, Owen, ks B Markiewicz, F. Diesterweg
2) okres uprawiania pedagogiki społecznej w sposób spekulatywny, refleksja oderwana od doświadczenia ( Paul Natorp, Paul Bergennam)
3) rozwój pedagogiki społecznej jako dyscypliny naukowej na podstawie badań empirycznych
- pojawia się metodologia badań
- pojawia się podstawowy aparat pojęciowy pedagogiki społecznej
- określony zostaje przedmiot zainteresowania badanych
Ten okres inicjuje Helena Radlińska - wprowadza pojęcie „norma”, „wzorzec”, „wiek społeczny dziecka”, „siły społeczne”
Mary Ritchmont - diagnoza społeczna Hitlerowskie Niemcy i Rosja
4) okres wzrostu ilościowego badań empirycznych, badania dotyczące głownie rodziny i szkoły
5) okres nakreślania nowych kierunków badanych i podsumowań