70604

Prawnokarna ochrona mienia społecznego w PRL (dekrety marcowe)

W Polsce Ludowej uchwalano normy karne mające na celu ochronę specjalną pewnych grup przedmiotów, które w przyszłości miały stać się własnością społeczną

Konstytucja z 1952 r. wprowadziła rozróżnienie rodzajów własności. Równocześnie prowadzono prace nad kodyfikacją prawa karnego. Chęcią tych prac były opublikowane w marcu 1953 r. tzw. dekrety marcowe:

-    O wzmożeniu walki z produkcją zlej jakości

O ochronie interesów nabywców w obrocie handlowym

-    O wzmożeniu ochrony własności społecznej (duży dekret marcowy)

-    O ochronie własności społecznej przed drobnymi kradzieżami (mały dekret marcowy)

Prawo karne miało tu zastąpić zlikwidowane mechanizmy rynku gospodarczego, co oczywiście nie mogło się udać.

Dekrety marcowe czyniły z własności społecznej odrębny przedmiot ochrony prawnokamej Pojawiła się różnica pomiędzy własnością społeczną a indywidualną w prawie karnym

Duży i mały dekret marcowy poprzedzone były wstępami, które miały kształtować świadomość prawną społeczeństwa

Dekrety marcowe operowały ostrą sankcją karną, która w zasadzie ograniczała się do kary pozbawienia wolności, często łączonej z karą grzywny.