71204

AUG-3’ kodujący metioninę. Czasami są wykorzystywane kodony 5-GUG-3' i 5-UUG-3’. Wszystkie 3 kodony mogą byd rozpoznawane przez tę samą cząsteczkę tRNAi (dwa ostatnie dzięki zasadzie tolerancji).

Synteza peptydu zachodzi w kierunku od N do C.

Inicjatorowy tRNAiMet jest dostarczany do małej podjednostki rybosomu przez drugi czynnik inicjacyjny IF-2 połączony z cząsteczką GTP (GTP=źródło energii w ostatnim etapie inicjacji translacji).

Inicjatorowy tRNAiMet może rozpoznawad tylko kodon inicjacyjny.

Etap inicjacji kończy się w momencie związania czynnika IF-1, który stabilizuje kompleks inicjacyjny i umożliwia przyłączenie dużej podjednostki rybosomu. Przyłączenie dużej podjednostki rybosomu wymaga energii, która jest uwalniana w czasie hydrolizy związanej cząsteczki GTP. Prowadzi to do uwolnienia się czynników inicjacyjnych.

Proces elongacji translacji jest podobny u bakterii i eukariotów (główne różnice dotyczą etapu inicjacji).

U E. coli po przyłączeniu dużej podjednostki rybosomu powstają 2 miejsca, z którymi może się wiązad aminoacylo-tRNA:

Miejsce peptydylowe (miejsce P): zajęte jest przez inicjatorowy

może mied kilkadziesiąt lub nawet kilkaset nukleotydów i często ma strukturę spinki do włosów (albo inne struktury drugorzędowe). Struktury drugorzędowe są prawdopodobnie usuwane dzięki aktywności czynników inicjujących właściwościach helikazy.

U eukariotów kodonem inicjacyjnym jest zawsze 5’-AUG-3’. Podobnie, jak u bakterii przyłączenie dużej podjednostki rybosomy wymaga hydrolizy GTP i prowadzi do odłączenia czynników inicjacyjnych.

U eukariotów odpowiednikiem białka EF-Tu jest kompleks białkowy eEF-1.

eEF-1 składa się z 4 podjednostek:

-eEF-1 a

-eEF-1 p

-eEF-1 y

-eEF-1 a.