Źródła prawa
„Źródła prawa” jest terminem wieloznacznym, co nie ulega wątpliwości. W piśmiennictwie prawniczym najczęściej rozróżnia się:
a) źródła poznania prawa (fontes iuris cognoscendi) - wszystkie czynniki mogące dostarczyć informacji o prawie; źródła te powinny mieć takie cechy, jak pierwotność, autentyczność, wierność i autorytatywność, np. Dziennik Ustaw, Monitor Polski
b) źródła powstania prawa {fontes iuris oriundi) - pod tym pojęciem rozumie się różne czynniki, niekiedy używa się tego terminu dla oznaczenia wszystkich czynników wpływających na ukształtowanie się takiej a nie innej treści przepisów prawnych {źródła prawa z rozumieniu materialnym - przyczyny warunkujące treść prawa), a niekiedy na oznaczanie działań organów prawotwórczych czy też efektów ich działalności {źródła prawa w znaczeniu formalnym - przyczyny prawnego obowiązywania normy)
Źródłami obowiązywania prawa - nazywane są czynniki, które powodują, że reguła zachowania zyskuje moc reguły prawa. Jedni za podstawę obowiązywania aktów prawnych uważają materialne warunki życia społecznego, inni państwo.
Źródłami prawa - nazywane są autorytety prawotwórcze, gdy na przykład mówi się, że źródłami prawa (ustawodawstwa) jest parlament.
Coraz częściej pojawiają się opinie, że termin „źródła prawa” jest tak w ieloznaczny i należy odstawić go do lamusa! Dlatego też w dalszej części, nic będzie się mówiło o „źródłach prawa” tylko o sposobach powstawania prawa, do których należą przed wszystkim: stanowienie, zwyczaj, precedens i umowa.