Poprzez intensywne mieszanie roztworu następuje przenoszenie ekstrahowanych składników z surówki do rozpuszczalnika Proces ten odbywa sie na zasadzie różnicy stężeń, a wiec jest on zaliczany do grupy zjawisk dyfuzyjnych.
Przenoszenie cząstek trwa do momentu, gdy stężenia osiągną graniczne wartości i ustali się równowaga.
Mechanizm tego procesu charakteryzuje wielkość zwana współczynnikiem podziału
K. Współczynnik podziału w danym układzie zależy jedynie od temperatury, nie zależy natomiast od sumarycznego stężenia substancji rozpuszczonej:
K= Y/X gdzie :
K - współczynnik podziału,
X - stężenie składnika ekstahowanego w rafinacie.
Y - stężenie składnika ekstrahowanego w ekstrakcie.
Ekstrakcji składników roztworu wodnego rozpuszczalnikami organicznymi może towarzyszyć powstawanie emulsji, co uniemożliwia dokładne rozdzielenie warstw. Emulsja tworzy się szczególnie łatwo w przypadku, gdy roztwór wodny ma odczyn alkaliczny, a ekstrahentem jest benzen czy chloroform.
Emulsję można zlikwidować następującymi metodami:
• poprzez mieszanie pałeczką szklana (w laboratorium),
• poprzez dodanie np. chlorku sodu, siarczanu sodu lub węglanu potasu, co powoduje zwiększenie stężenia związków jonowych (wysolenie),
• poprzez zmianę pH roztworu
• poprzez dodanie alkoholu lub innego rozpuszczalnika.
Stan równowagi miedzyfazowej procesu ekstrakcji charakteryzują następujące wielkości:
• stopień wyekstrahowania zwany wydajnością ekstrakcji, jest to stosunek ilości substancji wyekstrahowanej do całkowitej ilości tego składnika w surówce.
• stopień niewyekstrahowania (p - jest to ilość substancji ekstrahowanej, pozostającej w rafinacie po procesie ekstrakcji, do całkowitej ilości zawartej w surówce.
Stopień niewyekstrahowania <p można opisać następującym wzorem:
<p = 1 -T
współczynnik ekstrakcji D określony stosunkiem ilości substancji zawartej w ekstrahencie do ilości substancji w rafinacie w stanie równowagi:
D= KV/Q = Kb gdzie:
K - współczynnik podziału,
V ■ ilość rozpuszczalnika [m3],
Q - ilość surówki [ m3],
b =V/Q.