3

kolumny. W kolumnie chromatograficznej następuje rozdział i poszczególne składniki docierają do detektora gdzie są wykrywane przetwarzane na sygnał elelktryczny. Sygnał ten jest wzmacniany i rejestrowany przez rejestrator w postaci pików chromatograficznych.

Gazy nośne

Gaz nośny w chromatografii gazowej nie bierze udziału w procesie rozdziału, a jego rola sprowadza się do mechanicznego przenoszenia substancji rozdzielanych. W związku z tym o wyborze rodzaju gazu decydują czynniki nie związane bezpośrednio z rozdziałem. Gazy nośne powinny charakteryzować się następującymi cechami: obojętność w stosunku do badanej próbki, wysoka czystość, powinny spełniać wymagania stawiane przez detektor. Ponadto gazy te powinny być bezpieczne, tanie i dostępne. Najczęściej stosowane gazy w chromatografii to hel, argon, azot oraz wodór.

Wypełnienie i fazy ciekłe stosowane w chromatografii

Wypełnienia stałe w chromatografii gazowej powinny charakteryzować się powierzchniami właściwymi rzędu kilkudziesięciu do kilkuset m²/g. Powierzchnie nie mogą być zbył małe ponieważ nie uzyska się rozdziału ani zbył duże ponieważ proces adsorpcji będzie procesem nieodwracalnym. Inne cechy to: bierność chemiczna w stosunku do substancji i gazu nośnego, jednorodność powierzchni. Ziania adsorbentu powinny posiadać określoną granulację pozwalającą na przepływ gazu nośnego oraz dużą wytrzymałość mechaniczną. Najczęściej jako adsorbenty stosujemy sita molekularne, tlenki glinu, krzemionkę, węgle aktywne lub porowate polimery.

Na wypełnieniach stałych najczęściej rozdziela się mieszaniny gazowe lub związki ciekłe o niskich masach cząsteczkowych.

Rozdzielanie składników mieszaniny na ciekłych fazach stacjonarnych następuje na skutek różnic w ich rozpuszczalności. Najważniejszym wymogiem w stosunku do fazy ciekłej jest by była selektywna w stosunku do składników rozdzielanej mieszaniny. Ponadto faza ciekła musi być cieczą w warunkach pracy