PRZERÓBKA OSADOW ŚCIEKOWYCH
Osady ściekowe powstające w oczyszczalni muszą być przetworzone na nieszkodliwe produkty końcowe i usunięte z terenu oczyszczalni.
Surowe osady wydzielone w oczyszczalni (OW i ON) są niebezpieczne sanitarnie, ponieważ zawierają pasożyty, bakterie chorobotwórcze i wirusy. Osady te posiadają zdolność do zagniwania tj. rozkładu beztlenowego związków organicznych, co wiąże się z wydzielaniem bardzo przykrych i uciążliwych zapachów. Osady surowe wymagają stabilizacji składu chemicznego (zlikwidowanie zdolności do zagniwania). Stabilizacja ta obejmuje procesy: chemiczne, biologiczne i termiczne. W czasie stabilizacji osadów następują zmiany w zawartości wody bowiem następuje hydroliza i rozkład ciał stałych, zmiany w zawartości i właściwościach ciał stałych (cząstek osadu) oraz zmiany w ilości rozpuszczonych gazów
Osady po stabilizacji (ustabilizowane) wymagają ostatecznego usunięcia z terenu oczyszczalni.
- rolnicze wykorzystanie w stanie płynnym lub odwodnionym, ustabilizowany bez organizmów chorobotwórczych
- składowanie na wysypiskach ustabilizowanych, higienicznie bezpiecznych i maksymalnie odwodnione
- spalanie wymaga odwodnienia bez stabilizacji. Popiół składowany jest na składowisku.
Wybór metody stabilizacji osadów zależy od sposobu jego ostatecznego usunięcia z oczyszczalni oraz od wielkości oczyszczalni, np. osady kierowane do spalania lub granulacji termicznej nie wymagają stabilizacji biologicznej czy chemicznej i bez organizmów chorobotwórczych.