67536

Spalanie osadów

Jest to pełne utlenienie związków organicznych osadu wtemperaturze od 800 do 1100 stopni. Osad surowy odwadnia się wstępnie, z wykorzystaniem odwadniania mechanicznego. Następnie gaz spalinowy po spaleniu wykorzystywany jest często do dodatkowego termicznego suszenia osadu wprowadzanego do pieca (rys. 12). Spalanie osadu jest korzystne w przypadku, gdy możliwe jest spalanie bez potrzeby dostarczania paliwa zewnętrznego (wartość opałowa osadu powyżej 8000 kj/kg. Do spalania nadają się najlepiej odwodnione osady surowe (od 30% s.m.). Spalanie osadówznacznie upraszcza instalację do przeróbki i unieszkodliwiania.

Produktem końcowym spalania jest popiół oraz gaz spalinowy. Masa popiołu stanowi 20% s.m. osadu surowego. Popiół może być składowany na wysypiskach lub wykorzystany gospodarczo np. do budowy dróg. Spalanie osadów jest uzasadnione gdy nie można rolniczo wykorzystać ustabilizowanych osadów. Gaz spalinowy zawiera klasyczne zanieczyszczenia: pyły i tlenki azotu, siarki i węgla a także nietypowe: kwasy mineralne, metale ciężkie oraz węglowodory. Gazy spalinowe muszą być oczyszczane. Do spalania osadów wykorzystuje się piece: półkowe, fluidalne oraz rusztowe gdy spalane są jednocześnie odpady komunalne.

Schemat instalacji do spalania osadów