ORZECZNICTWO jako źródło prawa:
Uprawnienie „prawo kształtujące" ma Trybunał Konstytucyjny - jego orzeczenie ma charakter ostateczny i powszechnie obowiązujący, (jeśli jest niezgodna ustawa/przepis to znika i już).
Przypadki związania orzeczenia sądu niższej instancji orzeczeniem sądu wyższej instancji:
Jeśli w wyniku środka odwoławczego trafia przed sąd odwoławczy to może zostawić wyrok, ustalić nowy wyrok bądź uchylić zaskarżone orzeczenie i przekazać orzeczenie do sądu niższej instancji do ponownego rozwiązania. Przy czym w ostatnim przypadku udziela wskazówek, które sąd niższej instancji musi uwzględnić.
Sąd odwoławczy rozpoznając dany środek odwoławczy, może dojść do wniosku, że wyłania się zagadnienie prawne na tyle skomplikowane, że wymaga zasadniczej wykładni ustawy. Zawiesza wtedy postępowanie i występuje do SN z zapytaniem prawnym. SN najwyższy udziela odpowiedzi, która jest wiążąca dla sądu pytającego.
Zasada prawna ma to do siebie, że poszczególne składy Sądu Najwyższego muszą postępować zgodnie z zasadą prawną. O tym, czy jest to zasada prawna decyduje skład, który ją wydał. Jeśli jest to pełen skład, to jest to automatycznie zasada prawna. Jeśli jest to skład 7 sędziów, to muszą zdecydować.
Zasady prawne wiążą na przyszłość tylko Sąd Najwyższy. Aczkolwiek siłą autorytetu treść zasad prawnych oddziałuje na orzeczenia sądów niższej instancji.
Wytyczne wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej - istniały do 1981r.
Bezwzględna przesłanka rewizyjna/odwoławcza. Sąd musi ją uwzględnić nawet, gdy oskarżony jej nie podniósł. Bezwzględna przesłanka rewizyjna została postawiona na równi ze złamaniem prawa.
Pewne zasady prawne w związku z upływem czasu tracą na aktualności -> ustawa przewiduje zmianę zasady prawnej. Musi zapaść ustawa odpowiednio wyższego składu SN (7 sędziów -> cała izba)