74386

Misja ta nie spełnia jednak założeń, jakie przed nią postawiono. W jej skład wchodzi zaledwie 1/3 z zaplanowanego personelu (który imał wynosić 26 tys. ludzi), brakuje również niezbędnego sprzętu. Afrykańskie organizacje humanitarne zarzucają również silom UNAMID niedostateczną oclironę ludności cywilnej. Według dowodzącego misją generała Martina Lutra Agwai przy planowaniu misji nie wzięto pod uwagę "istotnych ograniczeń logistycznych", co stanowi dodatkową przeszkodę w jej realizacji.

Jednym z głównych państw, do którego emigruje czarnoskóra ludność z pogrążonego w konflikcie Darfuru jest sąsiediu Czad. Doprowadziło to do konfliktu między tymi krajami i wysuwania pizez nie wzajemnych oskarżeń. Rząd w Ndżamenie oskarża władze Sudanu o wspieraiue rebelii przeciwko prezydentowi Czadu, Idrissowi Debyemu oraz o próbę rozszerzania konfliktu na teren Czadu. W kwietniu 2006 Czad zerwał stosunki dyplomatyczne z Sudanem oraz nie dopuścił do objęcia przez ten kraj przewodnictwa w Unii Afrykańskiej Po rezygnacji Sudanu funkcję tę przejęło Kongo. Sudan z kolei oskarżył Czad o wspieraiue opozycji walczącej z rządem w Chartumie. Dzięki mediacji prezydenta Senegalu. Abdoulaye Wadę, 13 marca 2008 doszło do zawarcia porozumienia między Czadem a Sudanem. Porozumienie to odrzucili rebelianci z Czadu tłumacząc to mezaproszemem ich do prowadzonych w tej sprawie rozmów. 13 maja 2008 po raz kolejny zostały zerwane oficjalne stosunki między Sudanem a Czadem.

Już w kwietniu 2006 RB ONZ zdecydowała się na nałożenie sankcji (polegających na zakazie podróżowania po terytoriach państw członkowskich ONZ oraz zainrożemu kont) na głównych podejrzanych o masakry w Darfiuze Dżafara Mohameda Elhassana, szejka Musa Hilal, Adama Yacuba Shanta oraz Gabrila Abdula Kareema Badri. Przeciw tym sankcjom oponowali dwaj stali członkowie Rady Bezpieczeństwa, Rosja oraz Cluny, jednak ostatecznie pod naciskiem USA uchwała została przyjęta (wstrzymały się Rosja, Cluny oraz mestały członek Rady Bezpieczeństwa - Katar).

Dwoje ze stałych członków Rady Bezpieczeństw a ONZ - Rosja oraz Cluny, oskarżeni zostali o dostarczanie brom, która trafia do Darfimr pomuno embarga ONZ, oraz o pośrednie podsycanie konfliktu. Cluny oprócz dostaw brom do Sudanu, są także największym inwestorem zagranicznym w tym kraju.

W odpowiedzi na te oskarżenia Cluny wskazują na walkę z ubóstwem jako najlepszą metodę na rozwiązanie konfliktu w Sudaiue. Specjalny chiński wysłannik do Darfuru, Liu Guijin, oskarżył zachodme media i oigaiuzacje pozarządowe o wzbudzanie nastrojów antycluńskich oraz manipulację informacji dotyczących działalności Cliin w Sudaiue. Wśród wojsk wchodzących w skład sił UNAMID znajduje się 300 w-ojskowych z duńskiej armii. Przedstawiciele "państwa środka" wskazują również na to, że chińskie dostawy brom do Sudanu stanowią 8% dostarczanej tam brom, zaś największymi eksporterami brom do tamtego regionu są USA, Rosja oraz Wielka Brytania.

Chiny sprzeciwiły się wysłaniu listu gończego za prezydentem Sudanu, Omarein al-Baszirem.

Emigracja ludności cywilnej z Darfimi dotknęła rówiueż Egipt oraz Izrael. W przeciągu kilku miesięcy do Izraela dotarło prawie 1500 migrantów, z czego około 250 było Darfurczykami. W celu ograniczenia tak licznej migracji władze Izraela zdecydowały się na zawracarue oraz deportowanie migrantów nielegalnie przekraczających granice oraz na uszczelnienie granicy egipsko-izraelskiej. Deportacja emigrantów' z Darfuru wywołała w Izraelu liczne protesty.

21 kwietnia 2005 podczas obrad Komisji Praw' Człowieka ONZ przedstawiciele Unii Europejskiej zrezygnowali z ostrej krytyki władz Sudanu, oskarżanych o ludobójstwo w prowincji Darfiu.