Istotne różnice w budowie skóry między płciami zaznaczają się u dorosłych zwierząt. Samce są zwykle większe i cięższe od samic tej samej rasy. więc ich skóry są cięższe o większej powierzdini, grubsze i bardziej zwarte. wiek zwierząt
W miarę zwiększania się wieku zwierzęcia zwiększa się masa i wielkość skóry oraz zmienia się jej budowa. U młodycli zwierząt skóra jest cienka, delikatna, bardziej elastyczna, o prawie jednakowej grubości na całej powierzchni. Z wiekiem włókna grubieją, skóra jest bardziej zwięzła, zwana, ścisła i wytrzymała na rozerwanie i rozciąganie.
Skóry zwierząt utrzymywanych przez cale życie w pomieszczeniach są głównie cienkie, luźne, mało elastyczne o krótkim i rzadkim włosie.
Zwierzęta silnie utuczone (tłuste)- warstwa podskórna ma dużo tłuszczu- co daje skórę luźną, porowatą i bardzo nasiąkliwą.
Skóry ze zwierzą wychudzonych (niedożywionych) są cienkie, luźne, szorstkie, o niskiej wartości użytkowej.
Bydło na pastwiskach ma skórę gnibą. dobrze rozwiniętą, ścisłą, elastyczną, o grubym i gęstym włosie. Wykazują uszkodzenia np. przez pasożyty (giez bydlęcy, kleszcze).
Klimat
Skóry zwierząt przebywających w klimacie tropikalnym są zwykle większe, o dobrze rozwiniętej warstwie skóry właściwej i naskórka, ale mają krótki i rzadki włos.
Skóry zwierząt z regionów o chłodnym klimacie są zwykle mniejsze, cieńsze, luźne, o większej zawartości tłuszczu i dłuższym, gęstszym włosie.
Wartość użytkową skór surowych obniżają uszkodzenia i wady.
Wada- całkowite lub częściowe zniszczenie większej powierzdini użytkowej skóry Uszkodzenie- miejscowe zniszczenie skóry