76162

Główne założenia stoicyzmu. Stoicka koncepcja wolności, pojmowanie relacji pomiędzy jednostką a zbiorowością.

-w obrębie tego nurtu pojawiają się dwie tendencje.

-Jedna z nich to Vita Activa (życie aktywne na rzecz dobra wspólnego), a druga Vita Contempltiva (życie kontemplacyjne).

-Stoicy odrzucili abstrakcyjne ogólne pojęcia, uznając, że istnieją tylko konkretne przedmioty i tylko one są dostępne ludzkiemu poznaniu.

-zwracali uwagę na ciągłe powracanie rzeczy, co określane jest mianem wiecznego powrotu

-Stoicy podkreślali rolę cnoty, która oznacza pozbycie się pychy, cnota jest dochodzeniem do szczęśliwego życia.

-Stoicyzm nie jest szukaniem dobrego życia w państwie, ale dobre życie mimo państwa

-idea kosmopolis, czyli społeczności powszechnej, w której mieliby partycypować wszyscy ludzie

-Wszyscy podlegają prawu naturalnemu, które nie jest prawem żadnego konkretnego państwa, nie jest też prawem spisanym przez ludzi. Prawo natury jest prawem wiecznego rozumu

-nie można dzielić ludzi na wolnych i niewolników, czy też wprowadzać innych podziałów.

-Ludzie są równi z natury, ale tylko w tym sensie, że w każdym tkwi ta sama iskra boża, która pozwala pozyskać mądrość. Każdy ma szansę być mądrym i tym samym wolnym, nie każdy jednak takim się staje.

-Wolność jest stanem wewnętrznym, który nie zawsze jednak może znaleźć odzwierciedlenie w życiu społecznym. Co nie znaczy, że osoba formalnie wolna nie może być niewolnikiem lub odwrotnie, mędrzec-stoik mimo, iż fizycznie zniewolony może mieć zupełnie wolną duszę. Jego wolność może polegać na tym, że z pokorą i spokojem przyjmuje to, czego w danym momencie doświadcza. Istotna dla koncepcji wolności jest apathia, jako wolność od pożądania, afektu, od tego wszystkiego, co może spowodować cierpienie.

-Miarą wolności jest działanie zgodne z postulatami rozumu, a więc działanie racjonalne.

-Człowiek należy do rodzaju ludzkiego (na zasadzie prawa natury) oraz postulowanej zbiorowości (w tym przypadku musi jednak przestrzegać praw i obyczajów tej społeczności). -Jednostka jest częścią dwóch porządków moralnego („rozumnego") oraz politycznego („nie zawsze rozumnego").

-Człowiek może być obywatelem albo niewolnikiem, jego sytuacja jest niestabilna, jego status może się zmieniać. Stoicy nie podważają zasadności wspólnoty politycznej. Tym, co konstytuuje człowieka jest phisis, wspólnota powszechna, do której należą wszyscy ludzie, prawa nadane przez Boga lub logos. W tym sensie nie ma różnicy między ludźmi.

-człowiek jako przynależący do rodzaju ludzkiego, jest obdarzony wrodzonym popędem społecznym, nie wykazuje natomiast cech zoonpoliticon.