77933

Dr. Joanna Bogołębska

Polityka pieniężna głównych banków centralnych Wykład IV-Strategia i instrumenty polityki pieniężnej

Strategia polityki pieniężnej to sposób postępowania stosowany przez BC dla osiągnięcia ostatecznych celów polityki pieniężnej za pomocą różnych instrumentów. Celem finalnym tej strategii od lat '70 jest stabilność cen tzw. monetoryzm.

1. Trzy sposoby definiowania, interpretacji stabilności cen:

1.    stabilność cen rozumiana jako równomierna stopa deflacji - M. Friedman

•    efektywna alokacja zasobów, której warunkiem są zerowe stopy procentowe. Można je osiągnąć poprzez powolny wzrost lub lekki spadek podaży pieniądza, czego efektem jest powolny spadek cen.

2.    stały poziom cen -> zerowa inflacja

3.    stała stopa inflacji najbardziej rozpowszechniona interpretacja, która nie jest jednoznaczna

2.    Efekt Summersa:

Niewielka inflacja jest korzystna dla wzrostu gospodarczego (2-3%), ponieważ:

•    w warunkach zbyt niskich stóp procentowych następuje ograniczenie możliwości polityki pieniężnej

•    (zero - bound problem)

•    uznanie sztywności płac i cen -> sztywność powoduje utratę potencjału dostosowawczego cen i płac

3.    Alternatywy strategii:

1.    Strategie oparte na celach pośrednich

•    kontrola kursu walutowego

•    kontrola agregatów pieniężnych

•    kontrola stóp procentowych

2.    Strategie podejścia modelowo - optymalizującego

•    NBP "> bezpośrednia strategia inflacyjna (nie ma celów operacyjnych, pośrednich - skupienie na celach

finalnych)

•    SRF -> podejście eklektyczne [just-do-it strotegy] (strategia wykluczająca cele operacyjne, pośrednie. Skupienie

na celu finalnym i jego wymienności)

Wymienność celu finalnego -ł zmienność tego celu w zależności od koniunktury cele operacyjne cel pośredni -> cel finalny wymienność celu finalnego Strategia BCI -> Bezpośredni Cel Inflacyjny (strategia stosowana przez NBP od 1978 r.)

Kontrola kursu walutowego - zwiększenie kursu waluty krajowej, a walutą dużego kraju lub grupy krajów o niskiej inflacji. Wyklucza ona prowadzenie niezależnej polityki pieniężnej. Współcześnie jest rekomendowana dla krajów realizujących programy stabilizacyjne (kraje o bardzo dużej inflacji lub wielostronnych porozumieniach walutowych) Import wiarygodności polityki pieniężnej stała cena waluty krajowej względem waluty zagranicznej, niska inflacja. Kosztem jest niebezpieczeństwo realnej aprecjacji kursu (efektem będzie spadek konkurencyjności).

Kpntrplą ągręgątów pięniężnyph:

Ustanowienie pożądanego tempa przyrostu podaży pieniądza w danym okresie, co opiera się na założeniu, że tempo przyrostu zależy od dynamiki podaży pieniądza (ilościowa teoria pieniądza - M. Friedman).

Agregat M3 wybierany prze BC przyjęcie wartości referencyjnej

Agregaty monetarne: MO, Ml, M3, M4 (trudna wymierność między informacją, a kontrolą agregatu)

M3 > wartości referencyjnej = zbyt dużo pieniądza w gospodarce » obniżenie stopy %

M3 < wartości referencyjnej = zbyt mało pieniądza w gospodarce = podwyższenie stopy %