79190

CIĘŻAR TWIERDZENIA (inaczej ONUS PROFERENDI) I CIĘŻAR DOWODZENIA

Ciężar dowodzenia ma dwojakie znaczenia:

1.Strona ma obowiązek przedstawić sądowi twierdzenie o fakcie (może ono być niekorzystne dla 2-ej strony). Gdy dniga strona kwestionuje takie twierdzenie to spoczywa na drugiej stronie ciężar oświadczenia leżeli uaktywnia się ta dniga strona twierdzenia. Np:Powód domaga się zasądzenia 20 tys z tytułu umowy sprzedaży. Pozwany realizuje ciężar twierdzenia- twierdzi, iż wręczył powodowi 20 tysFakt. Wówczas na powodzie spoczywa ciężar oświadczenia- nie, nie wręczył 20 tys. Gdy ktoś twierdzi coś o fakcie to realizuje ciężar twierdzenia a gdy ktoś zaprzecza temu twierdzeniu to realizuje ciężar oświadczenia.

Onus probandi czyli ciężar dowodu- art.6 K.C., art.232 KPC te artykuły mają zbliżony sens. Jaka jest między nimi relacja?

art 232- wyraża on ciężar dowodu w znaczeniu procesowym. Chodzi o regułę iż to strony mają obowiązek wskazywania na fakty (twierdzenia o faktach) oraz mają wskazać źródła dowodowe i środki dowodowe w celu uzyskania informacji o tych faktach - więc to nic innego jak równy rozkład obowiązku pomiędzy strony postępowania.

Wyjątkowo od ciężaru dowodu w zn. proc. może odstąpić sąd przeprowadzając dowód z urzędu art.232 zd.2.

S.Najw—>sędzia przeprwadza dowód z urzędu wyjątkowo gdy w grę w chodzi ochrona interesu publicznego. Np: sędzia podejrzewa że jest smowa stron, gdy jedna ze stron w ogóle nie radzi sobie.

W postępowaniu przed sądem gospodarczym- sędzia w uzasadnieniu do wyroku musi uzasadnić dlaczego przeprowadził dowód z urzędu - brak uzasadnienia prowadzi do nieważności pstępowania.

Art.6 K.C.- Ciężar dowodu w znaczeniu materialno-prawnym; na stronie spoczywa ciężar udowodnienia faktów z których wywodzi skutki prawne. Sporne jest mimo że artó jest ulokowany w K..C. to czy ma charakter proc. czy materialno-pr. Wg. Doleckiego- z jednej strony stwierdza że jest to przepis materialno-pr. a z 2-ej że ma zn. dla postępowania jurysdykcyjnego a czasami nie zajmuje żadnego stanowiska . Gdy jest to przepis materialno-pr. to stosuje się go wtedy gdy właściwe jest pr. polskie wskazane przez normy kolizyjne pr. prywatnego a gdy proces, charakter to stosuje się ten przepis na podstawie jednostronnej normy kolizyjnej procesowej- lex fori processualis.

Niezależnie od powyższych klasyfikacji, strony mogą ustalić umownie na kun spoczywa ciężar udowodnienia określonego faktu.

Od lat 30-ych zeszłego wieku nieustannie utrzymuje się teza iż w polskim prawie wykluczone są tzw. umowy dowodowe -strony w nich ustalają że na określoną okoliczność nie będzie przeprowadzany dowód albo nie będzie przeprowadzany określony dowód.(taka umowa dowodowa jest dla sędziego niewiążąca).