81045

W miarę osiągnięcia stabilizacji zawodowej, rozpoczynającej się w okresie wczesnej dorosłości, jednostka pozostająca wcześniej pod wpływem wzorców pochodzących od mistrzów i osób dla niej znaczących, coraz częściej zdolne jest do podejmowania samodzielnych decyzji i dalszego kierowania własnym rozwojem zawodowym. Szczyt kariery zawodowej przypada na różne lata w zależności od wykonywanego zawodu. Najogólniej można stwierdzić, że wcześniej występuje u pracowników fizycznych niż umysłowych, a najpóźniej u tych, których praca wymaga wysokich kwalifikacji.

Przywołując przedstawione na wstępie spojrzenie na dorosłość przez zadania rozwojowe, oczekiwać można zmian rozwojowych również w obrębie struktury osobowości młodych dorosłych. Zmiany w strukturze „Ja". Wyniki badań empirycznych pozwalają stwierdzić, że najbardziej zasadnicze zmiany w osobowości mężczyzn przypadają na okres wczesnej dorosłości i towarzyszą niezależności zawodowej oraz finansowej. Aby sprostać wymaganiom wynikających z podejmowania nowych ról społecznych, młody człowiek wkraczając w dorosłość nie może dłużej żyć w świecie ideałów i hipotez. Koniecznym warunkiem wyboru określonej drogi życiowej i spełniania się na niej, jest umiejętność zintegrowania sfery Ja idealnego" i „Ja realnego". Ważnym elementem, który wyłania się w obrazie własnej osoby młodych dorosłych, jest doświadczanie siebie jako podmiotu odpowiedzialnego za własne działania. Posiadanie zintegrowanej struktury osobowości- sprzyja adekwatności dokonywanych ocen i przewidywań.

Problem sensu życia:

Autonomia, możliwość realizacji własnego świata celów i wartości, to często wymienione cechy osobowości dojrzałej. Młody dorosły może już zmagać się z problemami własnego życia, bowiem uniezależnia się od mechanizmu nastawień emocjonalnych, a także nie tylko tworzy koncepcję własnego życia, ale tez próby jej realizacji w różnych dziedzinach aktywności. Człowiek znajdujący się w tej fazie rozwoju dokonuje ocen swoich pierwszych, autonomicznych decyzji i wyborów, które poddaje takim modyfikacjom, aby służyły podtrzymaniu własnej tożsamości, oraz zbliżały go do osiągnięcia zamierzonych celów. Szczególne natężenie tego procesu przypada na okres 28, a 33 roku życia. Wielu młodych ludzi sprawdza i ocenia swoje wybory życiowe w kontekście wcześniejszych planów, oczekiwań i marzeń. Nieraz decyzje dalekie te są od wyznawanych ideałów, bowiem młodzi dorośli podejmują je zanim posiądą wystarczające dla ich oceny doświadczenie. Pierwsze doświadczenia „dorosłego życia" związane z nowymi rolami: zawodową, czy rodzinną, stawiają młodych dorosłych wobec pytania, czy np. zawód, albo relacje intymne zgodne są z wcześniejszymi marzeniami, czy też stanowią wynik konformizmu lub sprzeciwu wobec oczekiwań rodziców i innych znaczących osób. Osoby, które w wyniku tej konfrontacji, doświadczają poczucia niespełnienia albo zmieniają swoją aktywność w ważnych dla nich obszarach, oraz nie potrafią zdobyć się na zmianę, przeżywają kryzys.