81052

definicja, rodzaje i okres krytyczny kształtowania się stylów przywiązania.

Rodzice dziecka i emocjonalna atmosfera domu mają ogromny wpływ na to jaką osobą staje się dziecko. Krytyczne są zwłaszcza postawy małego dziecka w pierwszych latach jego życia. Przywiązanie bądź emocjonalna więź małego dziecka i opiekuna jest bardzo ważnym składnikiem funkcjonowania. Przywiązanie jest pierwszą ścisłą relacją z inną osobą i uczy małe dziecko, że można ufać innym.

Według Allena, małe dzieci, których rodzice reagują na ich krzyk lub gest zbliżeniem się i stale okazują im swoją miłość, mają wiele pozytywnych cech np. badają swoje otoczenie i łatwiej chodzą w interakcję z osobami obcymi niż dzieci, których rodzice są mniej czujni na sygnały.

Niemowlę o przywiązaniu zapewniającym poczucie bezpieczeństwa zazwyczaj zwracają się do matek o pocieszenie, jeśli go potrzebują ale próbują też badać otoczenie, okazują również niewielki niepokój gdy ich matki wychodzą na chwilę z pomieszczenia na krótki czas. Gdy matki wracają niemowlęta te są szczęśliwe, pragną mieć z nimi bliski kontakt.

Niemowlęta przywiązane bez poczucia bezpieczeństwa z cechami lękowo-opornymi, znajdując się w nieznanej sytuacji z matkami, nie badają otoczenia. Wykazują skłonności do niepokoju i rozpaczy gdy matki okresowo je opuszczą i zachowują się wobec niej ambiwalentnie, gdy wraca. Po jej powrocie niemowlęta ba chwilę do niej przywierają, a następnie ją odpychają.

Matki wykazują skłonność do braku wrażliwości i reagowania na potrzeby dzieci

Niemowlęta wykazujące typ przywiązania lękowo - unikającego są względnie słabo przywiązane do matek i rzadko okazują niepokój bądź rozpacz, gdy pozostają same. Gdy matki wracają słabo na nie reagują. Często wiele z nich ignoruje obecność matki po jej powrocie.

Matki wykazują skłonności do nie reagowania na potrzeby dzieci i mają też tendencję do odrzucania swoich dzieci, szczególnie kiedy pragną one bezpośredniego kontaktu .