Rys. 2.2. Wybrane rodzaje paliw [24]
Biorąc pod uwagę okres wzrostu, wyróżnia się ([19]):
• biomasę pochodzącą od roślin o okresie wzrostu do jednego roku (gr. I),
• biomasę pochodzącą od roślin o okresie wzrostu od jednego roku do trzech lat (gr. II),
• biomasę pochodzącą od roślin o okresie wzrostu powyżej trzech lat (gr. III).
Grupa I
W tej grupie znajdują się głównie rośliny zbożowe, takie jak: żyto, pszenżyto, jęczmień, pszenica, owiec, kukurydza oraz pozostałe rośliny uprawne: oleiste, np. rzepak, słonecznik, soja i strączkowe, np. bobik, łubin, a także wysłodki owocowo-warzywne. Dla celów energetycznych rośliny te spala się w postaci słomy lub ziaren.
Słoma w energetyce to zazwyczaj wysuszone źdźbła rzepaku, bobiku i słonecznika. W Polsce produkuje się ok. 25 min ton słomy rocznie, która jest w większości użytkowana w rolnictwie jako ściółka i dodatek do pasz [20]. Około 10-12 min ton w każdym roku można by przeznaczyć dla potrzeb energetyki. Jej wartość opałowa w znacznej mierze zależy od zawartości wilgoci, która obniża sprawność procesu spalania (tab. 2.1). Kolor słomy wynika z udziałów metali alkalicznych (potas, sód) i chloru. Słoma świeża, która zawiera te pierwiastki ma barwę żółtą i dla ograniczenia szkodliwych składników wypłukuje się ją na deszczu w procesie więdnięcia. Przybiera ona wtedy kolor szary. Według duńskich badań,
11