81421

Rysunki geometrii wykreślnej są przeważnie graficznymi rozwiązaniami pewnych zadań geometrycznych.

Elementy znajdujące się na tych rysunkach dzielimy w zależności od roli jaką w zadaniu spełniają, na trzy kategorie:

1)    elementy, których rodzaj, położenie itp. jest określone w temacie zadania: nazywamy je elementami danymi;

2)    elementy nie podane w temacie, lecz takie, których umieszczenie na rysunku jest konieczne do otrzymania rozwiązania; elementy te nazywamy pomocniczymi;

3)    elementy poszukiwane, czyli te, które są rozwiązaniem zadania; nazywamy je elementami wynikowymi.

Wymienione rodzaje elementów rozróżnia się na rysunkach przez odpowiednie ich kreślenie. Linie rozróżniamy przez rysowanie ich z różną grubością. Grubością porównawczą jest grubość linii danych. Zależy ona m.in. od rozmiarów rysunku i ilości szczegółów na rysunku. Zwykle wynosi ona ok. 0,2 -0,4mm. Linie wynikowe są w przybliżeniu dwukrotnie grubsze od linii danych, a linie pomocnicze dwukrotnie cieńsze.

Punkty i proste znane z geometrii elementarnej (euklidesowej) nazywamy elementami właściwymi. Dołączamy do nich tzw. elementy niewłaściwe. Termin „punkt niewłaściwy" zastępuje znany termin „kierunek". Mówimy więc, że dwie proste równoległe mają wspólny punkt niewłaściwy, zamiast jak dawniej — wspólny kierunek. Punktów niewłaściwych na płaszczyźnie jest nieskończenie wiele; tworzą one zbiór, który nazywamy prostą niewłaściwą. Zbiorem prostych niewłaściwych wszystkich płaszczyzn jest płaszczyzna niewłaściwa.

Elementy niewłaściwe oznaczamy tak, jak elementy właściwe, dopisując u góry znak nieskończoności, np. -d*

Na rysunku punkty niewłaściwe oznaczamy strzałkami . Prostą ^{a =} (4.5®). tzn prostą przechodzącą przez punkt A i punkt B niewłaściwy, kreślimy punkt >4 równolegle do strzałki

oznaczającej punkt B*. Równoległość dwóch