W latach 1964- 1990 poza ropą realne ceny surowców wykazywały tendencję spadkową. Jednak obecnie, przy zmniejszającej się ilości wielu minerałów ta tendencja może ulec zmianie.
Wahania cen:
Drugim problemem, jaki stwarza specjalizacja w produkcji wyrobów nieprzetworzonych są wahania cen. Nie jest niczym szczególnym zmiana realnej ceny o 40%.
Koncentracja eksportu:
Wahania cen surowców prowadzą do zmian wielości wpływów z eksportu, tym samym wahań wielkości produktu narodowego brutto. W niektórych krajach jeden surowiec może stanowić ponad połowę całkowitych wpływów z eksportu KSR.
Systemy stabilizowania cen surowców:
System taki mógłby pomóc ustabilizować wpływy eksportowe krajów, których gospodarka jest silnie uzależniona od eksportu konkretnego surowca. Można tworzyć zapasy buforowe, czyli dokonywać interwencyjnych zakupów surowca przy niskiej jego cenie, a sprzedawać przy wysokiej. Politykę z ograniczeniem sprzedaży z kolei stosuje OPEC. Nie mają oni magazynów, lecz uzgadniają ze sobą ile ropy pozostawią pod ziemią. Dzięki temu ograniczają spadek cen regulując podaż. KSR próbowały też stabilizowania cen kakao i kawy i tak np. w Brazylii państwo wykupywało nadwyżki kawy , a następnie ją spalało.
Wiele krajów doszło do wniosku, że kluczem do rozwoju nie jest specjalizacja, lecz rozwój przemysłu przetwórczego./
Substytucja importu: niektóre KSR, aby ustrzec się spadku dochodów z eksportu postanowiły już nigdy w zbyt dużym stopniu nie uzależniać się od gospodarki światowej. Strategia substytucji importu polega na zastąpieniu importu produkcją krajową pod osłoną wysokich ceł, lub ograniczeń ilościowych. Prowadzi to do spadku obrotów handlu światowego. Polityka taka może spowodować marnotrawstwo i okazać się ślepym zaułkiem będąc kosztowną, gdyż substytucja zużywa więcej zasobów i wytwarza je po większych kosztach. Kraj może specjalizować się w dziedzinach dla siebie niekorzystnych. Plusem jest to, że ochrona celna może pomóc w rozwoju nowym gałęziom gospodarki.
Eksport towarów przetworzonych: zamiast odwracać się od świata niektórzy obracają te kontakty na swoją korzyść jak choćby Tajwan, Korea płd.. Meksyk, itp. Nowy protekcjonizm: kraje wysoko rozwinięte powinny dokonać przesunięcia czynników wytwórczych do gałęzi, gdzie mają przewagę komparatywną np. biotechnologia czy telekomunikacja, wykorzystując wiedzę i fachowców, w których obfitują.
Trzeci szlak wiedzie przez zaciąganie pożyczek za granicą Międzynarodowy kryzys zadłużenia:
W latach 80 zadłużenie KSR gwałtownie wzrastało. Zadłużenie dolega tylko wtedy, jeśli realna stopa procentowa jest dodatnia. Tylko wówczas na spłatę poświęcone są realne zasoby. 80 lata to jedyny okres po II wojnie, gdy realne stopy były znacznie wyższe od zera. Można stwierdzić, że właściwą miarą zdolności płatniczych kraju nie jest jego PNB, lecz dochody z eksportu. Przez obsługę zadłużenia rozumiemy płatności odsetek od istniejącego długu.
Niewypłacalność i restrukturyzacja zadłużenia: