83205

Metoda twórcza - Praca Szkolna Karla Orffa

Karl OrfT wychodził z założenia, że kulturę fizyczną dziecka należy rozwijać w ścisłej korelacji z kulturą rytmiczno-muzyczną oraz kulturą słowa. Nawiązuje on do różnego rodzaju form zabaw, ćwiczeń, tańców, muzyki, porzekadeł, legend, baśni, poezji i prozy. Głównym celem i zadaniem było wyzwolenie u dzieci tendencji do samoekspresji i rozwijania inwencji twórczej.

Charakterystycznym zabiegiem tej metody jest wiązanie muzyki z ruchem Metoda pracy szkolnej daje okazję do rozwijania zadatków zarówno dzieciom wysoko uzdolnionym jak i zaniedbanym, które mają okazję wyrównać swe braki. W tej metodzie ruch, muzyka i żywe słowo przenikają się wzajemnie, w konkretnych ćwiczeniach dominuje jeden element, reszta pełni funkcję wspomagającą.

Muzyka- dzieci zapoznają się stopniowo z najprostszymi formami rytmu i taktu aż po bogatsze struktury skali dźwięków, melodii i tonacji. Głównie za pomocą instrumentów perkusyjnych Praca z instrumentami odbywa się w grupach i ma charakter indywidualny. Dzieci tworzą zespoły, same dyrygują i wszystko wiążą z ruchem.

Ruch- wyrażany jest w gestach, mimice i zadaniach docelowych. Ma to na celu poznanie przez dzieci swoich możliwości ruchowych, wyczucie stosunków przestrzennych, czasowych oraz wdrażanie do współpracy w grupie. Szczególną formą twórczości jest improwizacja ruchowa wymagająca fantazji, kultury ruchu, zrytmizowama i płynności ruchu. Punktem wyjścia SA przykłady z własnego otoczenia, własnych obserwacji i przeżyć.

Słowo- K.Orff zwrócił uwagę na estetykę słowa, która ma zmierzać do wyeliminowania z zajęć wychowania fizycznego wrzasków i krzyków, gdyż demobilizują zespół, dezorganizują zajęcia i obniżają poziom kultury.

Estetyczne formy mowy znajdują zastosowanie w wyliczankach, przysłowiach i wierszach. Dzieci wyszukują odpowiednie słowa do rymów, rymy do słów.

Przykłady ćwiczeń:

1)    ćwiczą układając ze skakanek litery, figury a następnie odtwarzają swe kompozycje rysując w powietrzu

2)    parami w siadzie rozkrocznym toczą piłkę na mocna część taktu np. na metrum V*

3)    na akcent metryczny Va następuje zmiana pozycji z wytrzymaniem do końca taktu