83346

1.    gorzelnie przemysłowe - uzyskiwany jest tyiko etanol, ale z dużą wydajnością. Praca jest ciągła, całoroczna, substratami są surowce najtańsze np. melasa.

2.    gorzelnie rolnicze - praca w nich jest kampanijna, okresowa, od później jesieni do wczesnej wiosny, gdy jest zapotrzebowanie na wywar pofermentacyjny używany jako pasza zastępcza w okresie zimowym, wytwarzany jest z żyta, ziemniaków.

Etapy produkcji:

1. pierwszy etap produkcji spirytusu - przygotowanie słodu gorzelnianego

moczenie zboża - oryginalne wysuszone zboże zawiera od 12-15% wilgoci, taka ilość wystarcza do podtrzymania ziarna. Aby wzbudzić wegetację potrzeba więcej wilgoci, na początku szybkość wchłaniania wody jest duża do 40% wilgoci, a w miarę czasu maleje.

Temperatura wody również ma wpływ na moczenie, woda podgrzana przyspiesza ten proces.

Wielkość, kształt oraz jakość zboża również wpływa na czas moczenia. Ziania duże, o gmbej plewie i zbitym układzie wolno wchłaniają wodę, natomiast ziarna o strukturze drobnej i luźnej wchłaniają wodę znacznie szybciej.

Dlatego najpierw sortuje się ziania pod względem jakości i wielkości w celu równomiernego moczenia, aby nie było ziaren przemoczonych ani niedomoczonych.

Moczenie ziarna odbywa się w zalewniach - duże betonowe skrzynie lub kadzie ( z cegły, betonu, lub metalu). Do zalewni odpowiednimi przewodami doprowadzana jest woda. Dno jest ażurowe i stałe (podwójne).

Spławki (resztki) wznoszone są do góry i osadzają się na sicie.

U góry znajduje się przelew zakończony siatką i odpływem. Odważoną ilość ziarna wsypuje się od góry i od dołu wprowadza się wodę. Woda przeciska się przez otwory dna ażurowego, następuje mieszanie ziania i wypłukiwanie zanieczyszczeń na powierzchnię. Odpływająca woda powoduje osadzanie się ich na sicie. Spławki stanowią od 0,5 do 2% masy zboża.

l-a/y moc/enia ziarna:

-    moczenie mokre

-    moczenie suche „powietrzne”

Następuje po mokrym. Spuszcza się wodę na 4 godziny i pozostawia się ziarno w kontakcie z powietrzem. Potem znów zalewa się wodą i powtarza się 2-4 razy na dobę w lecie, a w zimie raz na dobę. Ten proces potrzebny jest do kontaktu namakającego ziarna z tlenem. Gdy ziarno uzyska 42-44% tlenu to jest to ilość wystarczająca do wzbudzenia procesu enzymatycznego. Dobrze namoczone ziarno nie powinno kłuć przy przyciskaniu, ani wydzielać mleczka skrobiowego. Po przekrojeniu ma mieć szare brzegi, a w środku małą białą plamkę.

Czas moczenia ziania zależy od rodzaju ziarna i na ogół jest dłuższy dla ziania oplewionego (owies, jęczmień) niż dla ziarna nieoplewionego (żyto, pszenica). Jęczmień - zboże podstawowe 46-72 godziny, zboża nieoplewione - 12-40 godzin.