83837

się to przejawiać w chęci okupacji Czeczenii). Walki w Czeczenii trwały. 30 lipca 1995 podpisano układ rosyjsko-czeczeński:

1.    zakończenie działań zbrojnych

2.    wymiana jeńców

3.    rozbrojenie jednostek czeczeńskich

4.    wycofanie wojsk rosyjskich z kraju

5.    przeprowadzenie w listopadzie 1995 wyborów do władz Republiki.

6.    Brak wzmianki o niepodległości kraju.

Porozumienie nie było przestrzegane: wojska rosyjskie ociągały się z opuszczeniem Czeczenii, bojownicy nie składali broni, w górskich rejonach kraju trwały walki, wybory władz czeczeńskich odbyły się ostatecznie w grudniu 1995 roku pod nadzorem wojsk rosyjskich - oznacza to zwycięstwo promoskiewskiego polityka Doku Zawgajewa, który stanął na czele „rządu pojednania narodowego".

Na początku 1996 roku walki przybrały na sile. Kontrofensywa Czeczeńska rozwijała się bardzo szybko. Ciosem dla Czeczenów była śmierć Dudajewa -został trafiony rosyjskim pociskiem rakietowym podczas rozmowy przez telefon satelitarny 21 kwietnia 1996 roku. Jego następcą został Zelimchan Jandarbijew. Latem 1996 roku oddziały czeczeńskie weszły znów do Groźnego (wycofanie się Rosji).

W sierpniu 1996 roku sekretarz Rady Bezpieczeństwa Rosji gen. Aleksander Lebiedź i szef sztabu sił czeczeńskich Asłan Maschadow podpisali porozumienie pokojowe w Chasaw-Jurcie 31 sierpnia 1996

-    Całkowite wycofanie wojsk Rosji z Czeczenii

-    Czeczenii wyrazili zgodę na odroczenie decyzji o statusie prawno-politycznym republiki na 5 lat

1.    W wojnie zginęło oficjalnie 1,8 tys. Żołnierzy rosyjskich (nieoficjalnie 10-30 tys). Czeczenia wywalczyła samodzielność polityczną, jej niepodległość nie uzyskała uznania na płaszczyźnie międzynarodowej - żaden kraj nie utrzymywał z nią stosunków dyplomatycznych. W sensie prawa międzynarodowego konflikt nie stanowił wojny sensu strlcto tylko konflikt wewnętrzny w ramach państwa rosyjskiego.

2.    Wznowienie działań zbrojnych nastąpiło na początku lipca 1999 roku. Szamil Basajew wraz z Jordańczykiem Chattabą najechali na sąsiedni Dagestan ogłaszając powstanie islamskiego państwa czeczeńsko-dagestańsklego oraz wzywając wszystkich muzułmanów do świętej wojny przeciw Rosji.

3.    We wrześniu 1999 w Moskwie, Wołogońsku i Bujnaksku wybuchły silne ładunki wybuchowe zabijając kilkaset osób - Rosja obarczyła Czeczenię. Premier Rosji Władimir Putin 17 września 1999 zapowiedział nowy etap wojny przeciw międzynarodowym terrorystom.

4.    Cele operacyjne w II wojnie czeczeńskiej wyznaczał prezydent Putin, to on koordynował działania. Przez 2 tygodnie atakowano cele zaopatrzeniowe Czecznów z powietrza.

5.    1 października 1999 do wojny przystąpiły siły lądowe, zajmując północne rejony Czeczenii. Na początku marca 2000 w rękach Rosji był już niemal cały obszar Czeczenii wraz z Groźny,m. Rosjanie wysadzili desant na granicy czeczeńsko-gruzińskiej, odcinając Czeczenom strategiczną drogę do Gruzji. Działania wojenne ustały w kwietniu 2004 roku.

6.    Pod egidą Rosji utworzono Radę Czeczenii, na której czele stanął Achmed Kadyrow.