83927

Neokorporacjonizm - sens i konsekwencje dla systemu politycznego.

Ne okoiporacjonizm jest typem stosunków politycznych i teorią społeczną, tendencją w dojrzałych demokracjach liberalnych, polegającą na przyznaniu uprzywilejowanej pozycji określonym grupom społecznym i reprezentującym je grupom interesu w dostępie do procesu decyzyjnego. W neokorporacyjnym typie stosunków politycznych szczególna rola przypada 2 opozycyjnym gnipom — pracodawców oraz robotników (związki zawodowe). Są to tzw. partnerzy socjalni, których reprezentantom państwo zapewnia monopol w dostępie do sfery przetargów publicznych. Powstaje zinstynicjonalizowany system powiązań między grupami interesu a rządem

Strony dążą do stworzenia stabilnych mechanizmów i procedur kooperacji w procesie tworzenia i wprowadzania w życie polityki publicznej Wyrazem koncentracji staje się stworzenie zamkniętej formy prowadzenia przetargów politycznych, określanej mianem tripattizmu. Jest to konfiguracja instynicji i agend reprezenńijąeych rząd. związki zawodowe i przedsiębiorców, w ramach której toczą się konsultacje i przetargi, dotyczące zwłaszcza polityki przemysłowej państwa (np kwestie płac. cen. ubezpieczeń, zasiłków, polityki dochodowej)

Neokorporacjanizm mógł się rozwijać" w warunkach powiększającej się roli państwa w gospodarce (interwencjonizm) oraz w warunkach wzrosni gospodarczego, co ułatwiało godzenie sprzecznych interesów. Łączy się z rozbudową reprezentacji interesów kosztem partii politycznych i parlamentu, rozbudową i instytucjonalizacją form współpracy między organizacjami zbiorowych interesów a administracją rządową głownie przez niezależne agencje rządowe oraz ciała doradcze i pomocnicze administracji. W Austrii. Norwegu oraz Szwecji istnieje tzw. silny neokorporacjonizm. proces decyzyjny jest scentralizowany, uczestniczą w nim oprócz rządu najwyższe władze każdej z 2 ekonomicznych grup interesu; zachowują one znaczny zakres autonomii organizacyjnej, stając się częścią struktury administracji publicznej. Umiatkowany neokorporacjonizm występuje m in. w Niemczech i Holandii, przetargi kolektywne dotyczą określonych sfer polityki przemysłowej i pojawiają się z reguły jako sposób przezwyciężenia kryzysów gospodarczych; tzw słaby neokorporacjonizm istnieje np. we Francji i Włoszech, układ grup interesu jest sfragmentaryzowany, a zakres stosowania kolektywnych form przetargów bardzo wąski

A więc reasumując: neokorporatywizm. występujący w wielu współczesnych państwach demoliberabiych (najsilniej w Austrii Szwecji oraz Norwegii, w stosunkowo szerokim zakresie także w Niemczech. Belgii. Holandii Danii Finlandii i Polsce). Grupy interesu • związki zawodowe i organizacje pracodawców • zostały tu włączone do systemu politycznego, zyskując niejednokrotnie formalny status quasi-publicznych organów państwa, zwłaszcza znaczny wpływ na procesy legislacyjne. Stniktura powiązań pomiędzy turni a państwem ma często (również w Polsce) diarakter trójstronnych ciał negocjacyjnych (rząd + związki zawodowe * organizacje pracodawców), ustalających w procedurach przetargowych kwestie płacowe, cenowe, podatkowe etc. W rzeczywistości tak rozumiany "k." - opierający się na przesłankach utylitaryzmu i egoizmu grupowego oraz na naturalistycznej antropologii • jest zaprzeczeniem idei Tdasycznego" k organicznego i chrześcijańskiego, który stany zawodowe pojmował jako solidarną wspólnotę, a niejako mechaniczne zsumowanie interesów pracobiorców i pracodawców.

Neokorporatyzm jest kontynuacją pluralizmu Uwypukla on lub wprowadza zupebue nowe pojęcia do koncepcji pluralizmu należą do nich:

polityka państwa nie zawsze jest następstwem pressure politics. lecz stanowi również consensus między państwem i związkami interesu

• związki interesu mogą jednocześnie uczestniczyć! w wykonywaniu tak skoncentrowanej polityki.

pańsrwo bierze udział w różnym zakresie w organizacji interesów społecznych, zachowując autonomię w formułowaniu i realizacji polityki.

-    zamacza się zwiększoną ingerencję państw w kształtowaniu stosunków związków interesu do swoich członków

-    zamacza się zależność między- organizacją społecznych interesów, a makroekonomicznym rozwojem nowoczesnych demokracji

Neokorporatyzm to według mnie teoria, która po prostu mówi o tym. że w zamian za stabilizacje finansową państwo oczekuje od obywateli świętego spokoju w sprawach politycznych.

W środku tej koncepcji leży teoria zakładająca istnienie społeczeństwa współzależnych interesów, która zakłada możliwość pogodzenia różnych interesów pod hasłem będzie jeszcze lepiej ziomek

Podstawą idei Neokorporacjonizm jest koncepcja społeczeństwa współzależnych interesów, pozostająca w wyraźnej opozycji do wizji społeczeństwa „konfliktowych interesów”.