80056

Doktryna absolutyzmu monarchy:

a)    historyczne przesłanki:

w XVII wieku absolutyzm był najczęstszą formą ustroju państw europejskich („złoty wiek absolutyzmu")

-    absolutyzm był ostatnią formą państwa feudalnego (wiązał się z rozwojem form kapitalistycznych)

-    gwarantował spokój wewnętrzny, wprowadzał ogólny porządek (społeczny, gospodarczy, prawny) absolutyzm był syntezą ostrych konfliktów społecznych między szlachtą a arystokracją oraz między szlaclitą a duchowieństwem

-    jego sukces wiązał się z postępem świadomości narodowej

absolutyzm monarchy w dobie zamętu i anarcliii symbolizował pokój i bezpieczeństwo

b)    klasyczny absolutyzm francuski:

absolutyzm francuski był wzorcem do „naśladowania” przez wielu europejskich monarchów twórcami tej doktryny byli najczęściej współpracownicy monarchy (Richelieu, Bosseut), jak i sanu królowie (Ludwik XIV)

doktryna klasycznego absolutyzmu nawiązywała do tradycji Bizancjum • główne postulaty zwolenników' absolutyzmu:

-    niczym meograniczona władza dla monarchy

byli zaciekłymi wrogami zgromadzeń przedstawicielskich stwoizyli nowożytny ideał despoty

inaczej niż w odrodzeniu uzasadiuali doktrynalne podstawy absolutyzmu (obok aigumentów religijnych pojawiły się lówrueż treści racjonalistyczne i laickie) głosili boski cliaiakler następstwa tronu

król jest symbolem rozumu - wszelkiej mądrości, jest odpowiedzialny jedynie przed Bogiem potępiali wszelkie przejawy buntu poddanych

-    głosili, że król jest „identyczny” z państwem, a celem państwa jest mm. szczęście poddanych król jest praw'odaw’cą. ale sam stoi ponad prawem

- jednostka pozbawiona jest wszelkich pr aw, jeżeh wejdzie w kolizję z władcą i wolą monarchy