85099

•    Podejście kolektywistyczne - dobro wspólne ma tu bardzo duże znaczenie, kładzie się tu nacisk na nie co może doprowadzić do wypaczenia tej idei. Podkreśla się dobro struktur społecznych (dobro organizacji ekonomicznych, politycznych) - ważniejsze jest dobro systemu a nie jednostki.

•    Podejście personalistyczne - dobro wspólne ma 2. Podstawowe kierunki:

Element wewnętrzny - który nastawiony jest na integralny, całościowy rozwój osoby ludzkiej i rozwój tych wartości, które są do tego potrzebne.

Element zewnętrzny - na ten element składają się instytucje, struktury, warunki ekonomiczne i społeczne, które Są niezbędne do realizacji dobra wspólnego.

W podejściu personalistycznym dobrem wspólnym jest człowiek oraz warunki, które umożliwiają prawidłowy jego rozwój. Dobrem są również wartości, gdyż bez wartości i norm trudno mówić o rozwoju człowieka.

ZASADY związane z kategorią dobra wspólnego w pedagogice społecznej, które są ważne dla funkcjonowania społeczeństwa:

1.    Zasada pomocniczości - każdemu należy się tyle ile potrzebuje dla własnego rozwoju, aby pozyskać pewne umiejętności, wiedzę. Potrzeba tyle, aby każdy w przyszłości mógł być samodzielny.

2.    Zasada solidarności społecznej - grupa społeczna jest odpowiedzialna i zobowiązana do pomocy innym członkom grupy społecznej.

(I) CECHY/WŁAŚCIWOŚCI DOBRA WSPÓLNEGO wg J. MARITAINA:

•    Dobro wspólne powinno być podstawą władzy społecznej i ta władza powinna czuwać nad realizacją dobra wspólnego -> dobre jest władza wybrana w sposób demokratyczny i to władza powinna dbać o to, aby to dobro, które wytwarzamy mogło być udziałem wszystkich.

•    Dobro wspólne powinno być rozdawane - warunki do życia, które są tworzone SA tym dobrem wspólnym -> razem pracujemy db. Ws. I każdemu z nas powinno zależeć na tym, aby dobrze nam się żyło

•    Dobro wspólne powinno być etycznie godziwym - uczucie wypracowane przez nas wszystkich -> wszyscy wspólnie musimy pracować na dobro wspólne, aby wszyscy razem mogli z niego korzystać.