- pomiary pkt polowej osnowy fotogrametrycznej, wykonywane są różnymi metodami (zrobione)chyba te osnowy potowe) przez bezpośredni pomiar stereogramu, opracowanie orotofotomapy cyfrowej) Ich pomiar w terenie metoda GPS dowiązane do osnowy I, II i III klasy. Średni błąd identyfikacji pkt i określenia wsp dla skali 1:5000 < 54 cm a dla skali 1:2000 <22cm
Ad.2. -ustalenie granic opracowania, modelu terenu, granic fragmentu tego modelu.
- oznaczenie sieci i typów wód powierzchniowych,
- uwidocznienie na projekcie linii strukturalnych i pikiet charakterystycznych.
- wybranie metodę obliczeń, która da wysokości pikiet i wyznaczenie tych pikiet.
Ad.3 - w granicach pewnego fragmentu(jest nim cześć stereogramu)na którym wykonujemy pomiar)stosuje się granice tych fragmentów i odbitki map),
- skale podkladu=skala podkładu ewidencji gruntów, szczegóły 1:5000, 2-krotne powiększenie skali
Cześć modernizacyjna katastru:
- orientacja wewnętrzna, wzajemna i bezwzględna
- zbieranie danych do mapy polega na fotointerpietacji wsp. pkt załamania granic działek, użytków i regulowania tych granic.
- pomiary pkt. załamania granic działek i użytków wykonuje się 2- krotnie.
Przebieg granic działek i stan prawmy:
- podstawą do określenia są dane geodezyjne,
- gdy dane są z różnych układach to wykonujemy transfonnacje,
- określamy przebieg granic, które nie mają stanu prawnego,
- granice działek określamy ze wsp. a użytków ze zdjęć.
Pozyskanie danych dotyczących konturów' użytków' gruntowych otrzymujemy z podkładu lub digitalizacji. Zasięg dróg i izek należy ustalić z istniejących map przez digitalizację.
Metody uzupełniania treści mapy cyfrowej granicami prawnymi, które są w istniejących materiałach:
- pomiar bezpośredni granic pokazanych przez właścicieli,
- uzupełnienie treści ortofotomapy poprzez przetworzenie ntap analogowych katastru pruskiego, austriackiego, zamojskiego. Transformacja polega na odszukaniu tych samych pkt. które maja wsp. w układzie naszym)?) i 65. Te pkt to np. wieże triangulacyjne, znaki