KINETYKA SZYBKICH REAKCJI DWUCZĄSTECZKOWYCH 49
todzie tej wykonywane są dwa pomiary: dla badanej próbki i związku wzorcowego. W rezultacie otrzymujemy dwa równania (8) i (9). W obu pomiarach, D(t) i Dm(t), funkcja £(żwzb, Aem, t) powinna być taka sama, co jest założeniem podstawowym. Dodatkowo zakłada się, że zanik fluorescencji dla związku wzorcowego jest opisany funkcją jednowykładniczą, równanie (10). Biorąc odpowiednio splot funckji D{t) i Dm{t) z funkcją Im{t) otrzymujemy [10, 30, 31]:
L(t)®D(t) = I„(t)®E(t)®I(t) = Dm(t)®I(t). (12)
To właśnie równanie (12) stanowi punkt wyjścia omawianej metody. Jak widać, występuje tutaj wyrażenie Im(t)®D(t) = Dm{t)®I(t), w którym nie znamy jedynie parametrów funkcji I(t).
Rozwiązując równanie (12) ze względu na D(t) przy dodatkowym założeniu, że Im(t) opisana jest równaniem (10), otrzymuje się:
(13)
Stosując metodę najmniejszych kwadratów na podstawie równania (13) można wyznaczyć parametry opisujące funkcję / (t). W metodzie DFCM nie wyznacza się więc wartości funkcji aparaturowej £(r), w przeciwieństwie do metod poprzednio omawianych.
2. PROCEDURY POMIAROWE
W celu wyznaczenia na podstawie równania (1) parametrów opisujących rzeczywistą funkcję zaniku fluorescencji, /(t), konieczne jest wykonanie dwóch pomiarów: jednego dla badanej próby i drugiego dla związku wzorcowego (w szczególnych sytuacjach wzorzec zastępuje się związkiem rozpraszającym światło lub zwierciadłem). Dopiero te dwa pomiary pozwalają na badanie rzeczywistego zaniku fluorescencji badanej próby. Niestabilności w pracy aparatury mogą wywoływać efekty wpływające w różny sposób na zniekształcenie lub względne przesunięcie obserwowanych sygnałów D(t) i Dm(t) (Dr(£)) i w konsekwencji pogorszenie dokładności pomiarów. W skrajnych przypadkach może to doprowadzić do błędnego przypisania rzeczywistej funkcji zaniku fluorescencji I(t) i błędnego zinterpretowania mechanizmu zaniku fluorescencji. W pracach [5, 10, 12, 30, 33] stwierdzono m.in., że:
— funkcja aparaturowa £(t) zależy od długości fali światła wzbudzającego i długości fali światła emitowanego,
— funkcja aparaturowa E(t) zależy od miejsca i powierzchni naświetlania
fotokatody,
— monochromatory siatkowe wprowadzają błąd związany z dyspersją,
4 — Wiadomości Chemiczne 1-2/98