85543

Satelity

Słowo „satelita** oznacza „towarzysza” i odnosi się do sztucznych lub naturalnych obiektów krążących wokół innych ciał w przestrzeni kosmicznej. Satelity dzielimy na: naturalne( planety, księżyce planet, komety i asteroidy) oraz sztuczne, do których należą wszystkie inne urządzenia zbudowane przez człowieka i wyniesione w przestrzeń za pomocą rakiet. Ich zastosowania obejmują między innymi:

□    zadania militarne.

□    zadania geodezyjne,

□zadania geofizyczne (zmiany poziomu oceanów, mchy płyt tektonicznych).

□poszukiwanie surowców naturalnych,

□    monitorowanie zmian środowiska naturalnego.

□    monitorowanie danych wykorzystywanych do prognozowanie pogody,

□    zadania telekomunikacyjne.

□    badanie przestrzeni kosmicznej.

Sztuczne satelity Ziemi, podobnie jak Księżyc, utrzymywane są na swych orbitach dzięki sile grawitacyjnej przyciągania Ziemi, a także sile odśrodkowej powstającej na skutek zakrzywionego mchu po orbicie. Satelity poruszają się ze ściśle określoną prędkością, która musi być na tyle duża aby zrównoważyć silę grawitacyjną z silą od środkową. Przy' powierzchni Ziemi prędkość ta wynosi prawie 8 km/s (tzw. I prędkość kosmiczna), a w miarę oddalania się od powierzclini Ziemi staje się mniejsza.

W przestrzeni kosmicznej, gdzie nie występują żądne opory hamujące nich (np. opór atmosfery), satelity mogą poruszać się bez przerwy i nie jest potrzebna żadna dodatkowa siła by utrzymać je na orbicie. Jednakże wszystkie sztuczne satelity Ziemi obniżają stopniowo swoją trajektorię i zbliżają się do powierzchni Ziemi. W końcu spalają się, gdy w skutek tarcia o cząsteczki powietrza ich energia kinetyczna zostaje zamieniona w ciepło.