Jesienią 1914 roku do wojny włączyła się Turcja (stała po stronie państw centralnych), która panowała nad cieśninami czarnomorskimi. Wojska Ententy wysadziły desant w Salonikach i zaatakowały Dardanele, by opanować cieśniny - nie udało się.
Turcja chciała zając Kanał Sueski, co nie udało się, ponieważ wojska brytyjskie przy pomocy Arabów pobiły Turków w Palestynie oraz zdobyły część Mezopotamii. Anglicy opanowali też niemieckie kolonie w Afryce, a wspólnie z Japończykami zajęli niemieckie punkty oporu i kolonie na Oceanie Spokojnym i w Chinach.
W maju 1915 roku Włochy opuściły szeregi Trójprzymierzą i wypowiedziały wojnę Austro-Węgrom, w wyniku czego powstał kolejny, mało znaczący front. Także jesienią 1915 roku do wojny przystąpiła Bułgaria (Trójprzymierze), co przesądziło los Serbii, której wojska pokonane przez zjednoczone siły Bułgarów, Austro-Węgier i Niemców, zostały zepchnięte do Grecji (tu także udał się na emigrację serbski rząd).
Gdy ustabilizował się front wschodni, Niemcy próbowali przełamać front zachodni. W lutym 1916 roku rozpoczęli wielką ofensywę w rejonie twierdzy Verdun, która stanowiła kluczową pozycje francuskiego oporu - Niemcy jednak przegrały.
W czerwcu 1916 roku do ofensywy przeszły armie angielsko-francuskie, ale nie udało im się przełamać frontu nad rzeką Sommą (obie bitwy pochłonęły 1,6 min. ofiar).
W czasie walk nad Sommą wojska rosyjskie przeszły do ofensywy: armia gen. Brusiłowa przerwała front austro-węgierski i zajęła Bukowinę oraz część Galicji Wschodniej (Niemcy musieli przerwać ofensywne działania na Zachodzie, aby pomóc sojusznikom - teraz bronili się na 2 frontach).
Walki trwały także na morzach. Już na początku wojny udało się Anglii sparaliżować handel zamorski państw centralnych, przez co ustał dowóz wielu materiałów potrzebnych do prowadzenia wojny.