larsen1127

39. Znieczulenie u dzieci 1127

Szczególne problemy anestezjologiczne:

Dziecko układa się na boku po stronie uszkodzenia, z nieznacznie uniesionym tułowiem.

Po założeniu sondy należy odessać treść z żołądka.

■*" Dostarczyć tlen do oddychania.

^ Przy niewydolności oddechowej należy unikać wentylacji workiem przez maskę twarzową, co pozwala zapobiec dalszemu rozdy-maniu trzewi.

Intubację dotchawiczą wykonuje się u przytomnego dziecka, następnie wprowadza się do znieczulenia, np. z użyciem halotanu albo dożylnie i podaje środki zwiotczające mięśnie. Nie wolno podawać podtlenku azotu!

^ Należy założyć cewnik do tętnicy pępkowej i wykonać badanie gazometryczne krwi, w razie konieczności skorygować zaburzenia gospodarki kwasowo-zasadowej. Śródoperacyj-nie powtarza się badania kontrolne.

Nie powinno się wytwarzać nadmiernych ciśnień oddechowych w celu rozprężenia hipo-plastycznego i niedodmowego płuca przed odprowadzeniem trzewi z klatki piersiowej.

8.4.3 Martwicze zapalenie jelit

Martwicze zapalenie jelit jest niebezpiecznym dla życia zapaleniem krwotocznym jelita cienkiego i grubego. Dotyczy przede wszystkim bardzo małych wcześniaków o masie ciała < 1500 g. Przyczyny tego schorzenia nie są w pełni poznane. Zmniejszenie przepływu krwi przez jelita prowadzi do ich niedokrwienia, martwicy, perforacji ściany i sepsy.

Utrata dużych ilości płynów do niedokrwionych jelit może prowadzić do hipowolemii, spadku ciśnienia, letargu i w końcu zatrzymania oddechu. W miarę narastającego wzdęcia brzucha, hipoten-sji i sepsy, dochodzi do pogłębienia hipowentylacji z hiperkapnią i hipoksemią, przy sepsie - do rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC) i hipotonii oraz hiperkaliemii w wyniku martwicy jelit.

Wstępna terapia obejmuje następujące postępowanie:

-    zapobieganie odwodnieniu,

-    odbarczenie brzucha,

-    zwalczanie kwasicy oddechowej i metabolicznej oraz hiperkaliemii.

Szczególne problemy anestezjologiczne. Rozpoznanie sepsy u dziecka docierającego na salę operacyjną, powinno być sygnałem do dostatecznego uzupełnienia objętości łożyska naczyniowego. Z powodu niewydolności oddechowej, dzieci wymagają zazwyczaj wentylacji z zastosowaniem wysokich stężeń tlenu w powietrzu wdechowym. Przy ciężkim obrazie chorobowym, znieczulenie dożylne jest bezpieczniejsze od znieczulenia wziewnego. Oprócz wystarczającej liczby kaniul, założonych do żyl celem uzupełniania objętości, przydatny jest również cewnik w żyle centralnej.

8.4.4 Zarośnięcie przełyku

i przetoka tchawiczo-przełykowa

Spośród pięciu różnych typów zarośnięcia przełyku z obecnością przetok, najczęstszy jest ślepo zakończony górny odcinek przełyku z przetoką między tchawicą i dalszą częścią przełyku. Wady towarzyszące nie należą do rzadkości. Korekcja chirurgiczna wykonywana jest jednoczasowo lub wieloetapowo, zależnie od anatomii wady.

Szczególne problemy anestezjologiczne. Do

głównych powikłań zalicza się zachłyśnięcie i zamknięcie dróg oddechowych w wyniku manipulacji chirurgicznych. Intubację dotchawiczą wykonuje się u przytomnego dziecka, przy czym rurkę należy w miarę możliwości wprowadzić poza miejsce odejścia przetoki. Po intubacji odsysa się wydzielinę z tchawicy. Podczas znieczulenia konieczne jest prowadzenie wentylacji mechanicznej u dziecka. Należy pamiętać, że:

| Jeśli rurka wpadnie do przetoki, wentylacja mechaniczna obejmie wyłącznie żołądek, natomiast w przypadkach przetoki w dystalnym odcinku tchawicy, oprócz wentylacji płuc dochodzi dodatkowo do rozdęcia żołądka.

8.4.5 Wrodzona rozedma płatowa

Przy dostatecznym nasileniu, rozedma płatowa powoduje ucisk pozostałej części płuca i przesunięcie śródpiersia na stronę przeciwną. Dochodzi do najcięższej postaci niewydolności oddechowej z sinicą, która wymaga natychmiastowego zabiegu lo-bektomii.

Szczególne problemy anestezjologiczne. Stosowanie zbyt wysokich ciśnień podczas wentylacji może doprowadzić do silniejszego rozdęcia uszkodzonego płata płuc oraz do nadmiernego ucisku, pogłębia-