86632

in abstracto - na korzyść każdego innego państwa, np. umowy tworzące tzw. ustrój obiektywny (np. swoboda żeglugi, prawo przepływu etc.) czy komunikację międzynarodową;

na korzyść konkretnie określonego państwa, która to zasada rządzi się następującymi regułami:

państwo trzecie nie jest zobowiązane do przyjęcia zaoferowanej mu korzyści; potrzebna jest na to jego zgoda (nawet domniemana); ocena charakteru korzyści jest przecież subiektywna,

państwo trzecie nie może dochodzić przyznanych mu w umowie korzyści, jeżeli strony umowy nigdy mu tych korzyści nie przyznały (zobowiązanie powstało jedynie inter partes); jeżeli dla państwa trzeciego powstało już konkretne uprawnienie lub jeśli nabyło ono zaoferowane mu w umowie korzyści i jeżeli umowa nie przewidywała odwołania tych korzyści, wówczas bez zgody państwa trzeciego nie można zmienić powstałej tym sposobem sytuacji prawnej lub faktycznej; na niekorzyść państwa trzeciego (in detrimentum tertii) -wzupełnie wyjątkowych okolicznościach (np. wobec agresora), nakładają na państwo trzecie zobowiązania; w normalnych sytuacjach nie są dopuszczalne bez zgody zainteresowanego państwa.

Zmiana umowy międzynarodowej

Zmiana umowy międzynarodowej polega na wprowadzeniu poprawek do tekstu umowy, które jednak nie zmieniają istoty, przedmiotu ani celu tej umowy. Umowa może jednak zakazać wprowadzenia zmian.

Na przykładzie Karty NZ poprawki do niej można wprowadzić na podstawie uchwały Zgromadzenia Ogólnego powziętej większością 2/3 głosów oraz ratyfikacji tych poprawek przez 2/3 państw, w tym wszystkich stałych członków Rady Bezpieczeństwa. Do tej pory poprawki wprowadzono 3-krotnie: zwiększenie niestałych członków Rady Bezpieczeństwa i zmiana sposobu głosowania oraz zwiększenie liczby członków Rady Gospodarczo-Społecznej.

Modyfikacja umowy międzynarodowej

Modyfikacja (rewizja) umowy międzynarodowej polega na dostosowaniu traktatu do nowych potrzeb. Na przykładzie Karty NZ jej rewizja wymaga uchwały specjalnej konferencji członków ONZ zwołanej na podstawie decyzji podjętej przez Zgromadzenie Ogólne większością 2/3 głosów i większością którychkolwiek 9 członków Rady Bezpieczeństwa. Uchwalona w ten sposób zmiana Karty staje się wiążąca po ratyfikacji przez 2/3 członków ONZ, w tym wszystkich stałych członków Rady Bezpieczeństwa.

Problem modyfikacji Karty NZ podniesiono w związku z 60. rocznicą jej podpisania i koniecznością jej dostosowania do współczesnych warunków.