wiste błędy kolejnych podziałek na obwodzie koła (odniesione do podziałki teoretycznej) tworzą tzw. nierównomiemość podziałki (rys. 12.6). Na podstawie nierównomiemości podziałki można określić tzw. sumaryczny błąd podziałki i całkowity błąd podziałki.
Sumaryczny błąd podziałki jest sumą błędów podziałek liczoną od tego samego (np. pierwszego) zarysu zęba (rys. 12^7), a więc jest algebraiczną sumą n błędów poszczególnych podziałek zsumowanych kolejno z wykresu
Tablic,
Tablica doboru liczby k zębów do pomiaru podziałki zasadniczej
na rys. 12.6, począwszy od zęba pierwszego do /i-tego. Utworzona linia sumaryczna błędów podziałek wykazuje największy błąd dodatni w punkcie A i ujemny w punkcie B. Największy sumaryczny błąd podziałek między dwoma zębami w punktach A i B nazywa się całkowitym błędem podziałki. Przykład obliczeniowy zestawiono na rys. 12.8.
t \ |
s |
y | |||||||||||
\ |
/ |
§ |
/ |
s |
f---- | ||||||||
■20'——————————— I I I ■ I-
1 5 10 15
Lp. podziałki
Rys. 12.6. Nierównomiemość podziałki-(błędy pojedynczych podziałek)
Rys. 12.7. Wykres sumarycznego i całkowitego błędu podziałki
Lp. podziałki |
Błąd poszczególnej podziałki |
Sumaryczny błąd podziałek |
Lp. podziałki |
Błąd poszczególnej podziałki |
Sumaryczny błąd podziałek |
m |
• *2 |
-2 |
13 |
-4 |
-4 |
2 |
ii |
+1 |
14 |
+4 |
0 |
■i |
+5 |
+6 |
15 |
0'i ■ |
0 |
.4 |
-1 |
+5 |
16 |
-6 |
-6 |
■ 5 |
+6 |
IH |
0 |
-;6 | |
6 ' |
+2 |
+13 |
18 |
-6 |
-12 |
7 |
-4 |
+9 |
19 |
-5 |
-17 |
i 8 |
+2 |
+11 |
20 |
+2 |
-15 1« |
9 |
-3 |
+8 |
21 |
+5 |
-10 |
10 |
+3 |
22 |
+3 |
-7 | |
U |
, • +3 |
+6 |
23 |
+6 |
-1 ;:l i |
■—J2 |
-6 |
0 |
24 |
0 |
-1 |
1^2!?ty błąd podziałek (+13] |
-(-17) = + 13+17 = 30 pm |
gj® 12.8. Przykład obliczeń wartości sumarycznego i całkowitego błędu podziałki
141