86734

1. Wotum nieufności w prawie polskim.

W polskich rozważaniach konstytucyjnych istnieje dodatkowy mechanizm stabilizujący, a mianowicie tzw. procedura konstruktywnego wotum nieufności, funkcjonująca od 1992 r. Oznacza to, że jedyną drogą wyrażenia rządowi wotum nieufności jest jednoczesne dokonanie wyboru nowego premiera. Procedura wyrażani wotum nieufności Radzie Ministrów jest poddawana ścisłym rygorom formalnym. Wniosek w tej sprawie może zostać złożony tylko przez grupę posłów liczącą co najmniej 46 sygnatariuszy’, z ty m że raz złożonego podpisu nie można już wycofać. Wniosek nie musi być umotywowany, ale zawsze musi zawierać nazwisko kandydata na nowego premiera. Konstytucja z 1997 r. dopuszcza procedurę wotum nieufności wobec rządu tylko w jej konstrukty wnej formie. Nie ma natomiast możliwości złożenia wniosku o zwykłe wotum nieufności, tzn. bez wskazywania kandydatury' nowego premiera. Pomiędzy- zgłoszeniem wniosku a oddaniem go pod glosowanie musi upłynąć co najmniej 7 dni; glosowanie odbyć się pow inno w trakcie przy padającego w- tym terminie posiedzenia Sejmu lub najpóźniej na następnym posiedzeniu. Możliwe jest zgłoszenie kilku w niosków o wotum nieufności. Są one wówczas debetowane łącznie, a poddane pod glosowanie w kolejności zgłoszenia. Przyjęcie jednego z nich powoduje uznanie pozostałych za załatwione. Dla przyjęcia wniosku jest konieczne, by glosowała za nim większość ustawowej liczby posłów. Co najmniej 231 posłów, nie zależnie od tego ilu posłów bierze udział w danym glosowaniu. Jeżeli wniosek nie uzyska wymaganej większości, uznaje się go za odrzucony. Jeżeli wniosek uzyskał wymaganą większość, to Prezes Rady- Ministrów jest zobowiązany do złażenia dymisji, a prezydent musi tę dymisję przyjąć, powierzając rządowi dalsze pełnienie obowiązków. Kolejnym obowiązkiem prezydenta jest powołanie wybranego przez Sejm nowego Premiera i na jego wniosek - pozostałych członków rządu oraz odebranie od nich przysięgi.