80800

polskiego. A więc tak jak niegdyś w prawie polskim granica wieku była 18 lat dla kobiet, 21 dla mężczyzn tak niegdyś w prawie partykularnym kanonicznym granicę tę ustanowiono.

Z tego powodu, że po nowelizacji KRiO w ’98 roku, mianowicie art. 10 nie może zawrzeć małżeństwa osoba niemająca ukończonych lat 18-tu również w tej instytucji dostosowała się do prawa polskiego. A więc gdy idzie do warunki polskie to dla godziwości zawarcia małżeństwa wymagany jest wiek 18 lat. Co zatem następuje? Mianowicie to, że wedle prawa kanonicznego możliwe jest udzielenie dyspensy od tej przeszkody. Czyli można w okolicznościach poszczególnego przypadku zezwolić na małżeństwo przykładowo 11-latka. W Polsce Sąd Rodzinny i opiekuńczy może zezwolić na zawarcie małżeństwa kobiecie, która ukończyła 16 lat a nie ukończyła 18. Chodzi tutaj najczęściej o przypadki ciąży kobiety.

Od przeszkody wieku można udzielić dyspensy, można zwolnić wedle prawa kanonicznego jest to przeszkoda pochodzenia ludzkiego a nie boskiego. Ta przeszkoda jest wspólna w obu systemach inna jest granica wieku, gdy idzie o zasadę.

Przeszkoda, której nie ma w prawie państwowym a która jest specyficzna i charakterystyczna tylko dla prawa kanonicznego to jest przeszkoda niemocy płciowej. Czyli ?impotencia coeuni?: 1084 prawa łacińskiego i 801 prawa wschodniego.

Niezdolność dokonania stosunku małżeńskiego uprzednia i trwała czy to ze strony mężczyzny czy ze strony kobiety absolutna czy względna czyni małżeństwo nieważnym z samej natuiy. Małżeństwo konkordatowe w aspekcie prawa kanonicznego staje się nierozerwalne o ile zostaje ważnie zawarte a następnie zostanie skonsumowane (?humano modo?) bo to także pracodawca reguluje. Chodzi mianowicie o podjęcie współżycia dobrowolnego i fizycznie i psychicznie. W orzecznictwie sądowym rozważa się przypadki takie czy zapłodnienie in vivo a następnie ciąża kobiety może być. Ta przeszkoda niemocy płciowej, która musi mieć charakter albo względny albo absolutny. Względny tzn., że dotyczy niemożności współżycia z osobą płci przeciwnej,    z jedną osobą, tą a nie inną,

konkretną.

Absolutna dotyczy wszystkich osób płci przeciwnej. Musi mieć charakter uprzedni tzn. istnieć przed wyrażeniem zgody małżeńskiej niezależnie od faktu ujawnienia się tej przeszkody i musi mieć charakter trwały w takim znaczeniu, że nie można jej usunąć zwykłymi środkami. Za nadzwyczajny środek uznaje się ingerencję operacyjną a nawet poważny zabieg ambulatoryjny. Dol np. braku drugorzędnych cech płciowych mężczyzny albo u kobiety, utratę w wyniku wypadku takiego czy innego etc. Przeszkoda ta pochodzi z prawa włoskiego i nie można od niej udzielić dyspensy. A więc osoby dotknięte taką przeszkodą nie mogą zawrzeć małżeństwa wedle prawa kanonicznego, co za tym postępuje małżeństwa konkordatowego. W tej sytuacji prawno-faktycznej absolutnie i pod żadnym pozorem nie można mylić ze ?sterylitas? tzn. z niepłodnością.

NIEPŁODNOŚĆ - niezdolność do zrodzenia potomstwa. Natomiast na pewno jest to zdolność do (?humano modo?) współżycia.

Niepłodność może być wszak przyczyną nieważności małżeństwa o ile wprowadzi się w błąd drugą stronę, co do istnienia bądź nieistnienia tego przymusu. O tym jest wyraźnie napisane w §3 kanonu 1084 i jego odpowiedniku wschodnim 801.

Niepłodność ani nie wzbrania zawarcia małżeństwa, ani nie powoduje jego nieważności z zachowaniem jednak przepisów o błędzie. A zatem ta przeszkoda niemocy

2