lektury j polski0

Granica

Zofia Nałkowsk

Zenon pracował w redakcji. Pewnego dnia odwiedziła go hrabina Tczewska w towarzystwie probi szcza z Chązebnej — księdza Czerlona, Poprosiła o opublikowanie programu wykładów pod tytule

0    istocie doświadczenia religijnego.

Rozdział XII. Kilka dni później hrabia Wojciech Tczewski nalegał, aby na łamach „Niwy”, promowi pewną młodą aktorkę, która prawdopodobnie była jego kochanką. Zenon, za radą Czechlińskiego, n tylko spełnił prośby hrabiostwa, ale też nie zamieścił listu, w którym krytykowano oszczędności w maj; kach chązebiańskich. Opublikował natomiast artykuł Tczewskiego o kłusownictwie. Te ustępstwa uwaa za chwilowe. Liczył, że po spłaceniu długów, po kupieniu mieszkania, znów będzie żyćjak człowiek.

Planował także zerwać znajomość z Justyną, ale dziewczyna oznajmiła mu, że spodziewa się dzied Zenon zareagował na wiadomość myślami: że nie jest winien, że to om sama...; jakże straszliwiej głupia; po co ją spotkał; dziecko z tą obcą już i obojętną dziewczyną byłoby czymś potwornym.

Rozdział XIII. Cecylia Kolichowska czuła się coraz gorzej, stawała się bardziej zniecierpliwią

1    nikomu, oprócz Elżbiety, nie pozwalała się sobą opiekować. Elżbieta, wspominając, jak ciotka opiek

wała się nią w dzieciństwie, opowiadała, że lubi zajmować się chorymi Myślała o pięknej, dalekiej mai której nigdy przy niej nie było i nazywała ją w myślach „niedobrą”. Sama starała się pomagać inny Broniła przed zwolnieniem z posady dozorcy starego i schorowanego Ignacego. Załatwiła pracę w redj cji Marianowi Chąśbie. Jego młodszemu bratu, Edwardowi, dała pracę pomocnika dozorcy. Dzięki i Posztraski mógł publikować czasem w gazecie Zenona wspomnienia myśliwskie i wiersze.    \

Zenon, dzięki prowadzeniu „Niwy” poznał hrabinę Olgierdową Tczewską, kobietę o nie najlepszej opi w której majątku spędził 3 miłe dni.

Rozdział XIV. Wieczorem Zenon spotkał się z Elżbietą. Opowiedział jej o spotkaniach z Just i dąży. To, czego chciał, to był bóleborzański schemat. Musiała przebaczyć. Elżbieta wypytywała go o szc goły, w pierwszej chwili samą siebie obwiniała o takie postępowanie Zenona. Nie tylko mu przebacz ale nie zaprotestowała, gdy po raz pierwszy chriał się z nią kochać.

Rozdział XV. Justyna, po odejśdu ze służby u pewnej rodziny, znów zatrzymała się u Jasi Gołąbsi Została wezwana przez Elżbietę w celu zameldowania w kamienicy. Było to pierwsze spotkanie < kobiet. Elżbieta zaproponowała pomoc Bogutównie, ale najpierw spytała ją o uczuda względem Zenc Zapewniła dziewczynę, że jest on wolny, a ich dziecko musi żyć.

Rozdział XVI. Justyna odwiedziła Zenona, by opowiedzieć mu o rozmowie z Elżbietą. Zder wowany, zły zapewnił Justynę, że da jej pieniądze, jeśli będzie chciała usunąć dążę.

Elżbieta wyjechała do Warszawy, a przed wyjazdem napisała do niego list, w którym poinformow że lepiej będzie, jeśli przestaną się spotykać.

Rozdział XVII. Elżbieta spotkała się z matką, której bardzo długo nie widziała. Pani Niewie nie wiedząc z jaką sprawą córka do niej przyjechała, żeby uprzedzić ewentualne żale czy prośby, na kała na zdrowie i kłopoty finansowe. Gdy dowiedziała się o zerwaniu z Zenonem, poradziła córce, jeszcze raz przemyślała decyzję, ponieważ podobny scenariusz niewierności może powtórzyć każdy i mężczyzna, z którym się zwiąże.

Rozdział XVIII. Pobyt Elżbiety w Warszawie u matki potrwał dwa miesiące. Dziewczyna zatrzyn się u kuzynki wuja Kolichowskiego, Świętowskiej. Czas spędzała z matką i jej znajomymi na tańa przejażdżkach, spotkaniach towarzyskich, zakupach. Matka otaczała się młodymi wielbidelami, z 1 rych najwytrwalszy był Janek Sobosławski.

Pewnego dnia Elżbieta spotkała Zenona przypadkiem na ulicy. Zachwycony wyglądem ukoclru Zenon bardzo szybko ją przekonał, aby odwiedziła go w pokoju hotelowym. Powiedział, że spii z Justyną została definitywnie załatwiona. Elżbieta nie wiedziała jeszcze, że chodziło o usunięcie d Leżąc w jego ramionach, Elżbieta myślała, że musiała być szalona, wyjeżdżając wówczas, pisząc ten Zabrała go na spotkanie z matką, podczas którego mężczyzna czuł się bardzo swobodnie. Następu '“wieczoru, podczas pobytu w teatrze, Zenon bez słowa wsunął Elżbiecie na palec pierścionek zaręj nowy.    ,

388