87441

REDOKSYMETRIA

Rodzaje miareczkowań redoksometrycznych:

Oksvdvmetrvczne - w metodach tych miareczkuje się mianowanym roztworem titrantu o właściwościach utleniających, zaliczamy do tych metod: manganometrie, chromianometrie i cerometrie.

Reduktometryczne - w metodach tych miareczkuje się mianowanym roztworem titrantu o właściwościach redukcyjnych, np: jodometńa.

MASKOWANIE - jonu przeszkadzającego - przeprowadzenie jonu w wyniku reakcji kompleksowania z odpowiednim ligandem w kompleks o odpowiedniej trwałości. Związany w ten sposób jon jest nie zdolny do reakcji zakłócającej prawidłowy przebieg reakcji w wykrywaniu lub oznaczaniu innego jonu METALOWSKAZNIKI - są to substancje, które w określonych warunkach miareczkowania tworzą z oznaczanymi kationami metalu barwny kompleks o w'anmkow^rej stałej trwałości kompleksu - oznaczanego kationu metalu z ligandem. Metalow^rskaźniki powinny spełniać nast. Warunki: - dla uzyskania prawidłowego wskaźnika punktu równo'ważnikowego PR wykładniki warunkowej stałej trwałości kompleksu M-EDTA powinny się różnić nie mniej niż 4 rzędy wielkości, -barwa wnlnego wskaźnika i kompleksu wskaźnika z oznaczonym kationem metalu również musi wyraźnie się różnić: M-Ind + EDTA=M-EDTA + Ind; - reakcja powiima być specyficzna lub selektywna dla oznaczanego kationu; -wąMyw czynników' ubocznych na reakcję kation metalu - indykator powinien być możliwie jak najmniejszy; - reakcja wskaźnika z jonem metalu powiima zachodzić natychmiast.

WSKAŹNIKI REDOKS - są to substancje, za pomocą których można określić potencjał utleniająco-redukujący badanego środowiska. Są to związki organiczne zdolne do odwracalnej reakcji redoks, cliar akteryzujące się równą barwą postaci utlenionej i postaci zredukowanej. Większość z nich jest bezbarwna w fonnie zredukowanej i banvna w utlenione. Jak każdy układ redoks mają one określony potencjał standardowy, po osiągnięciu którego następuje zmiana barwy', np.difenyloamina - zredukow^na-bezbarwna, - utleniona-granatowa.

KOMPLEKSOMETRIA

EDTA - kawas etylenodiaminotetraoctowy. Azot i tlen do kompleksu.

Para jonow a kompleksy asocjacyjne powstające z udziałem dwńch jonów (najczęściej kompleksowych) o przeciwnych ładunkach (na zasadzie oddziaływań elektr ostatycznych).

Kompleks- wielordzeniowy - kompleks zawierający więcej niż jeden jon centralny; powstaje gdy ligand wielokleszczowy wiąże się więcej niż jednym jonem metalu.

Kompleks chelatowy - obojętne pierścieniowe kompleksy powstające z udziałem ligandów, w których występują przynajmniej 2 atomy donorowe zdolne do utworzenia wiązań (ze względów sterycznych) z jonem centralnym Chclat wewnętrzny obojętne pierścieniowe kompleksy powstające z udziałem ligandów, w których występują przynajmniej 2 atomy donorowe zdolne do utworzenia wiązań (ze w^rzględów sterycznych) z jonem centralnym. Ligand odczymiik kompleksotwórczy, donor pary elektronowej, łączy się z jonem centralnym, może być elektroujemny lub obojętny.

Warunkowa stała trw alości kompleksu to stała równowagi jonu centralnego M z ligandem L w wyniku której

K

tworzy się kompleks ML. Me+L=MeL i Ia*1M (Me) jest to stężenie metalu w roztworze we wszystkich postaciach z wyjątkiem kompleksu MeL.

Kompleksy labilne - wymiana ligandów zachodzi szybko. Interne kompleksy tworzą się powoli i powoli ulegaja rozkładowi Warunki rozpuszczalności w w odzie występuje ładunek, grupy polanie, tlen jako atom donorowy. Rodzaje miareczkowań kompleksometrycznych

Miareczkowanie bezpośrednie - gdy tworzy się trwały labilny kompleks.

Miareczkowanie odwrotne - gdy kompleksy są trwałe ale tworzą się powoli, do roztworu dodawany jest nadmiar odczyiuiika, który jest miareczkowany po odpowiednim czasie, za pomocą roztworu EDTA, tworzącego labilny kompleks z EDTA.

Miareczkowanie przez podstawienie - gdy występują problemy z doborem wskaźnika , do roztworu oznaczanego metalu dodaje się kompleksu Mg=EDTA (słabego); wyparty magnez jest miareczkowany za pomocą czerni eiiochromowej T,

Miareczkowanie pośrednie - gdy substancje nie reagują ze sobą bezpośrednio; polega na dodaniu trzeciej substancji, która reaguje stechiometrycznie i ilościowo z oznaczanym składnikiem, tworzy nowy związek, reagujący następnie szybko i stechiometrycznie z titrantem.