87927

Charakterystyka stopni organizacji morfologicznej wśród organizmów jednokomórkowych i plechowych.

glony - podział i charakterystyka ogólna, znaczenie glonów w przyrodzie i gospodarce.

Organizmy zaliczane do glonów należą do kilku odrębnych królestw (roślin, protistów i bakterii) I najczęściej dzieli się je na dwie grupy:

Glony prokariotyczne

Bakterie: (sinice) - brak chloroplastów: tylakoidy; chlorofilów; karoten; fikobiliny; materiał zapasowy: skrobia sinicowa.

Glony eukariotyczne

-    Protisty: (eugleniny, tobołki, chryzofity) - chloroplasty o 3 lub 4 błonach, powstały w wyniku wtórnej endosymbiozy; chlorofil a; chlorofil b; ksantofile; brak fikobilin; skrobia.

-    Rośliny: (glaukocystofity, krasnorosty, zielenice) - chloroplasty o 2 błonach śródplazmatycznych, powstały w wyniku endosymbiozy pierwotnej; chlorofil a; chlorofil b; fikobiliny.

Czasem wyklucza się z glonów sinice, jako organizmy najbliżej spokrewnione z bakteriami. Wówczas nie ma potrzeby stosowania podziału na dwie grupy.

Gromady glonów

Tradycyjnie glony dzieli się na następujące gromady (typy):

-    eugleniny

-    tobołki

-    ehryzofity

-    zielenice (np. zawłotnia, toczek, pierwotek)

-    krasnorosty

-    brunatnice

-    glaukocystofity

-    sinice

Pozycja powyższych gromad w klasyfikacji organizmów żywych zmienia się i jest przedmiotem badań Obecnie taksonomowie umieszczają je w zależności od przyjętej systematyki wśród roślin, protistów lub bakterii.

Charakterystyka

Do glonów zalicza się organizmy jedno- lub wielokomórkowe, samożywne, czasem mikroskopijnej wielkości, a czasem występujące w postaci rozłożystych plech. U glonów nie występują organy takie jak korzenie, liście, łodygi czy kwiaty. Duże plechowate glony zakotwiczają się w podłożu chwytnikami (rizoidy).

Glony są w większości organizmami samożywnymi, a podstawowym barwnikiem fotosyntetycznym jest u nich chlorofil A. Glony z grupy protistów zyskały zdolność fotosyntezy dzięki symbiozie z jednokomórkowymi glonami roślinnymi. Rozpoznaje sieje po potrójnej lub poczwórnej błonie wokół chloroplastu, który w rzeczywistości jest znacznie uwstecznionym organizmem endosybmiotycznym żyjącym wewnątrz protisty. Glony roślinne zawierają chloroplasty okryte dwiema błonami śródplazmatycznymi, charakterystyczne również dla roślin wyższych, a ich materiałem zapasowym jest skrobia, która u glonów z grupy protistów występuje jedynie u tobołków. Chloroplasty roślinne powstały w podobny sposób, jednakże na drodze endosymbiozy z sinicą, a nie jak u protistów roślinnych w wyniku symbiozy wtórnej (z glonem roślinnym). Poznaje się je po tym, że otaczają je dwie błony śródplazmatyczne.

Znaczenie glonów w przyrodzie

-    produkują we wszystkich morzach świata prawie trzecią część całej podwodnej roślinności, są praktycznie jedynymi producentami materii organicznej w wodach, które stanowią 70% powierzchni