88801

Obliczanie wież

W układzie obliczeniowym statycznym wieża jest wspornikiem kratowym ściskanym, zginanym, a niekiedy dodatkowo skręcanym, w przypadku dźwigania poziomej sieci anten.

Wieże można obliczać według teorii I rzędu, przyjmując schemat statyczny pionowego wspornika utwierdzonego w fundamencie.

Wyznaczenie sił osiowych w prętach wież nie sprawia większych trudności przy korzystaniu z maszyn cyfrowych. Wystarczy określić współrzędne węzłów, podać obciążenia w węzłach. Przy wymiarowaniu uwzględnia się zarówno zginanie jak i skręcanie, mogą też być uwzględnione wpływy II rzędu, które w przypadku wież polegają na wzroście sił w krzyżulcach wskutek skrócenia prętów krawężników.

Ważnym zagadnieniem jest sprawdzenie stateczności ogólnej wież i stateczności poszczególnych jej prętów.

Konieczne jest także sprawdzenie, czy wieża nie wywróci się wskutek parcia wiatru.

Drugi stan graniczny należy sprawdzać w przypadku wież przez wyznaczenie ugięcia wierzchołka wieży. Według normy ugięcie wieży nie powinno przekraczać wartości a„= 1/100 h.