88791

Obliczanie masztów Schematem statycznym masztu jest pionowy pręt ciągły, wsparty na podporach odpowiadających liczbie poziomów odciągów. Podpory masztu nie są sztywne, lecz sprężyście podatne. Podatność podpory zależy od przekroju, długości i kąta nachylenia odciągu, od jego modułu sprężystości, a nawet od liczby odciągów na danym poziomie, najbardziej jednak od wstępnego naprężenia odciągów. W wyniku obliczeń wstępnych ustala się schemat masztu, liczbę kondygnacji, kąty nachylenia odciągów, wymiary przekrojów itd. Przy obliczeniach tych można uważać trzon za belkę ciągłą na sztywnych podporach. Dokładny sposób obliczania masztów polega na uwzględnieniu wpływu podatności sprężystej podpór (uwzględnienie wpływów II rzędu) na rozkład sił w trzonie masztu. Podatność ustala się po obliczeniu odciągów i wprowadza ją do równania trzech momentów. Pizy tym sposobie sformułowania problemu, przemieszczenia podpór trzonu stają się niewiadomyvmi obok momentów podporowych. Konieczne jest zwiększenie liczby równam co uzyskuje się przez ułożenie równań równowagi węzłów podporowych jako równań dodatkowych. Obliczenie należy przeprowadzać metodą iteracji, aż do uzyskania dostatecznej zgodności wyników. Przy obliczaniu masztów według teorii II rzędu nie należy stosować zasady superpozycji wyników.