89136

3. KAZUISTYKA PRAWA RZYMSKIEGO.

Słowo kazuistyka pochodzi od słowa casus - przypadek (prawny)

Kazuistyka prawa Rzymskiego opiera się głównie na działaniach dotyczących konkretnych przypadków a więc na tworzenie przepisów prawnych opartych na konkretnych sytuacjach a nie sytuacjach abstrakcyjnych. Początków kazuistyki dopatrywać się należy w pilnym i doraźnym kształtowaniu się prawo w praktyce codziennej będącej następstwem rozwiązywania codziennych sporów przez jurystów, którzy gromadzili opisy konkretnych przypadków wraz z ich rozstrzygnięciami. Przez wiele lat starano się zlikwidować kazuistyczny charakter prawa gdyż doprowadzał on do stwarzania sytuacji, w której prawo było zbiorem przypadków trudnych i nieprzejrzystych. Dążenia usystematyzowania prawa dostrzec możemy niemal we wszystkich dokumentach historycznych począwszy od XII tablic.

Stwierdzić należy, że pomimo tych dążeń, kazuistyczny charakter prawa rzymskiego utrzymywał się niemal przez cały czas obowiązywania prawa rzymskiego.

Próby stworzenia usystematyzowanego prawa i z licznymi podziałami i definicjami oraz co najważniejsze z abstrakcyjnymi sytuacjami były coraz silniejsze z biegiem lat. lecz pomimo tego kazuistyczny charakter prawa pozostał bardzo silny i zadecydował o aktualności źródeł prawa rzymskiego.